marcin weron

Wydany na świat w piątek 1972 roku. Poznańczyk. Z wykształcenia muzykolog, z zawodu kierownik produkcji w branży medialnej, z przyzwyczajenia domator. Fotograficzny aparat ma i używa, niemniej fotografią, jako dziedziną sztuki, interesuje się średnio, z tendencją do właściwie wcale. Stanowi ona dla niego wyłącznie medium pozwalające zaspokoić kompulsywną potrzebę kreowania; dodajmy, nieco na wyrost, że artystycznego. Zdjęcia traktuje jako półfabrykaty do tworzenia, tak zwanych przez niego, 'fotoobrazów' (nazywając je ‘fotografiami’ wzbudza zabawne oburzenie ortodoksyjnych fotografów purystów), będących efektem fotografowania pod wpływem nieco zwyrodniałej wyobraźni i umiarkowanie umiejętnego posługiwania się komputerową foto-przetwornicą. Utrwala i twórczo zniekształca (przynajmniej tak mu się wydaje) głównie siebie, choć od mniej więcej pięciu lat z narastającą przyjemnością znęca się również nad obcymi - głównie przedstawicielami płci niewstrętnej. Stąd też podział jego wirtualnej galerii (do której obejrzenia gorąco zachęca) na autoportrety i nie-autoportrety. Powyższemu procederowi oddaje się wyłącznie w swoim niemalże-prawie-niby-quasi-studiu (zwanym fotonorą) zaaranżowanym w suszarni bloku, w którym mieszka. Fotograficzny samouk. Pijący. Okresowo zabawny. 'Artystyczne' CV na antypodach fascynującego – prawie cały jego dotychczasowy splendor zamyka się tysiącami mniej lub więcej ważących 'lajków' w licznych zero-jedynkowych galeriach, kilkoma pomniejszymi publikacjami oraz – co ceni sobie najbardziej – zaproszeniem na Balans Foto Festiwal w 2019 roku, a w 2020 na Photo Summer Day do Zawiercia i na Rybnicki Festiwal Fotografii (autorska wystawa). Amator.


marcin weron