Wystawy

TypoPolo to pojęcie opisujące estetyczny fenomen, jakimi były amatorskie projekty reklam, szyldów i napisów informacyjnych, wykonywane na potrzeby małego handlu i rzemiosła, które zafunkcjonowały w polskiej przestrzeni publicznej lat 90.

Wystawa „Dowody rzeczowe” składa się z najnowszych obrazów Andrzeja Tobisa tworzących cykl, którego motywem spajającym są wymyślone, hipotetyczne rzeźby geometryczne. Tytuł wystawy „Ciało w formie" zarysowuje główne wątki sztuki Patrycji Orzechowskiej: cielesność, zagadnienia wzajemnego porządku ludzi i zjawisk, żywotność rzeczy.

Marlena Kudlicka (ur. 1973r. w Poznaniu); w latach 1992-98 studiowała malarstwo w Akademii Sztuk Plastycznych w Poznaniu.

Muzeum Narodowe w Krakowie przypomina twórczość Maksymiliana Gierymskiego (1846–1874), jednego z najbardziej znanych malarzy polskich XIX wieku, związanego z kolonią artystyczną w Monachium. Pretekstem wystawy stała się przypadająca w tym roku 140. rocznica śmierci artysty. Twórca, który zmarł młodo, zaledwie w wieku 28 lat, pozostawił dorobek inspirujący kolejne pokolenia artystów, dając początek pierwszej polskiej szkole pejzażowej.

Dorota Dawidowicz (ur 1983r.) mieszka i pracuje w Warszawie, absolwentka Akademii Pedagogiki Specjalnej (2007) oraz Warszawskiej Szkoły Fotografii (2010), dyplom u dr hab. Mariana Schmidta. Przedmiotem jej fotografii są ludzie- ich piękno, emocje, otoczenie. W swoich podróżach fotograficznych łączy kreację z dokumentem, wykorzystując tradycyjne techniki fotograficzne . Najczęściej pracuje przy użyciu aparatów wielkoformatowych .

Wybitne dzieła symbolizmu czeskiego – oniryczne kompozycje, bajkowe tematy, fantastyczne postacie – zawładną w maju Galerią Międzynarodowego Centrum Kultury. Po raz pierwszy w Polsce tak szeroko przedstawione zostanie zagadnienie symbolizmu z terenu Czech. Wystawa obejmie ponad 200 dzieł – obrazów, rysunków, grafik, rzeźb i książek - pochodzących z kilkudziesięciu kolekcji, zarówno publicznych, jak i rzadko pokazywanych zbiorów prywatnych.

Wystawa twórczości Anny Polońskiej to okazja do spotkania ze sztuką inspirowaną filozoficznym problemem ludzkiej egzystencji skupionej wokół heraklitejskiej przemijalności czasu oraz pojmowania świata jako drogi prowadzącej w nieznane.

"Umierać nikt się nie boi" to wystawa Łukasza Surowca wyrastająca z jego wcześniejszych doświadczeń artystycznej pracy z osobami bezdomnymi, bezrobotnymi, alkoholikami. Surowiec odwołuje się w niej do strategii specyficznej wymiany – ekonomii daru, która zdaje się być osią postępowania artysty w wielu podjętych przez niego działaniach, takich jak choćby "Wózki" czy "Czarne Diamenty". Jest to strategia, która dąży do przekazania grupom wykluczonych narzędzi do "radzenia sobie ze światem", do lepszego sposobu życia. W tej wystawie Surowiec dotyka problemu alkoholizmu i alkoholików, specyfiki ich uzależnienia i funkcjonowania. Działania kieruje do osób znajdujących się poza systemem opieki, nie poddających się tradycyjnym sposobom terapii i walki ze swoim uzależnieniem.

Zapraszamy na wystawę do Muzeum na Zamku w Wiśniczu gdzie Halina Kaźmierczak zaprezentuje obrazy olejne z życia królowej Jadwigi Andegaweńskiej. Są to portrety i sceny z życia oraz uwspółcześnione wizje malarskie, w których to Jadwiga żyje do teraz wśród nas.

Tomasz Milanowski urodził się w 1972 roku. Ukończył studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 1998 roku. Uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Krzysztofa Wachowiaka, poszerzony o aneks z malarstwa ściennego w pracowni adi. Edwarda Tarkowskiego. Po studiach związał się z rodzimym wydziałem, obecnie pracuje na stanowisku adiunkta. Otrzymał stypendium Pollock-Krasner Foundation w Nowym Jorku w 2013 roku. Jego malarstwo określa się poprzez gest i ekspresję oraz skłonność do posługiwania się skrótem formalnym i znakiem.

Wystawa prezentująca twórczość Zbigniewa Rybczyńskiego - wybitnego reżysera, operatora filmowego, autora eksperymentalnych filmów animowanych, prac wideo i wideoklipów, nowatora w dziedzinie techniki filmowej. Artysta znany jest przede wszystkim jako twórca "Tanga", nagrodzonego w 1983 roku Oscarem - nagrodą Amerykańskiej Akademii Filmowej - za najlepszy krótkometrażowy film animowany. Był to pierwszy Oskar dla polskiej produkcji filmowej.

W historycznej rozmowie telefonicznej nieżyjącego dziś prezydenta Hafeza al-Assada i syryjskiego astronauty Mohammada Farisa jesteśmy świadkami tego, jak "ojciec narodu" odpytuje "bohatera" z jego wrażeń, kiedy z góry ogląda syryjską ziemię. Jest to rozmowa, w której przebywający w swoim wygodnym biurze wieczny przywódca bacznie obserwuje synów narodu, nawet kiedy są oddaleni o tysiące kilometrów w przestrzeni kosmicznej.

Według antropologów wejście w obszar alfabetu spowodowało znaczną zmianę w sposobie konceptualizowania świata. Wykształciło nowy sposób myślenia oparty na linearnym układzie liter. Utrudniło natomiast, wpisane w kultury oralne, funkcjonowanie wspólnoty jako wartości nadrzędnej, w której wszelkie umiejętności, historia i tradycje przekazywane były na drodze bezpośrednich relacji.

Wystawa uznanego przez holenderską Fundację Week for Arts „Artystą roku 2014”, jednego z najważniejszych holenderskich fotografów Erwina Olafa będzie pierwszą okazją dla publiczności trójmiejskiej do zapoznania się z niezwykle interesującą i kontrowersyjną twórczością. Z wykształcenia dziennikarz z wyboru fotograf reklamowy i artysta, mistrzowsko łączy świat mainstreamu ze sztuką wysoką. W odważny i często przewrotny sposób podejmuje grę tak z widzem wystawy jak i konsumentem reklamowanego produktu. W swoich artystycznych projektach mówi o skrajnych emocjach, seksualności, sztuczności świata ale nie ucieka od humoru i groteski. Jego prace cechuje wyrafinowana elegancja i pragmatyka, dla poszczególnych cykli tworzy misterne scenografie, gdzie nie ma miejsca na przypadek. Modele są więc raczej aktorami tych wykreowanych spektakli, bohaterami opowieści artysty.

Fortunata Obrąpalska to wybitna postać polskiej fotografii. W jej twórczości spotyka się wiele, często sprzecznych ze sobą wątków. Z jednej strony fotografia piktorialna, realizowana pod wpływem Jana Bułhaka, z którym poznała się przed II wojną światową, z drugiej surrealizujący eksperyment oraz socrealizm. Jest autorką słynnego cyklu Dyfuzja w cieczy z 1948 roku, który został doceniony za łączenie walorów dokumentalnych i artystycznych.

Celem Przeglądu Sztuki Wideo THE 02 jest prezentacja szerszej publiczności różnych form posługiwania się obrazem ruchomym w kreowaniu komunikatu artystycznego. Pierwsza edycja wydarzenia koncentrowała się wokół międzynarodowego konkursu, w którym wzięli udział artyści z 38 krajów. Podczas pokazu premierowego w Galerii Bunkier Sztuki w Krakowie oraz 22 projekcji w innych miastach Polski i transmisji na kanale TVP Kultura widzowie mogli zobaczyć 21 wybranych prac wideo.

Tematem wystawy jest pięć polskich tańców narodowych: mazur, polonez, kujawiak, krakowiak i oberek. Ekspozycja prezentuje dwa oblicza polskiej tradycji tanecznej: jej odsłonę ludową oraz nieco zapomnianą wersję salonową, która w XIX wieku zdobyła uznanie na europejskich dworach. Wystawa powstała jako wspólny projekt krakowskiej malarki Katarzyny Chodoń oraz Miejskiego Ośrodka Kultury w Józefowie.

Zwierzęco-ludzkie istoty zjadające siebie nawzajem, skulona postać w stanie rozkładu, wąż pożerający ciało, to tylko niektóre motywy które odnaleźć można na najnowszej wystawie Miłosza Wnukowskiego zatytułowanej „Wszystkie dzieci nasze są“. Absolwent katowickiej ASP kontynuuje w niej zapoczątkowany w wcześniejszych projektach wątek ludzkiej krzywdy, cierpienia, śmierci.

Do wykresów i diagramów ilustrujących, demonstrujących czy reprezentujących relacje i zależności pomiędzy rozmaitymi wielkościami różnych dziedzin jesteśmy przyzwyczajeni. Są powszechnymi formami wizualizacji informacji. Zazwyczaj jednak są bezrefleksyjnie redukowane do samej informacji, choć jako formy wizualizacji powinny zasługiwać na przyjrzenie się im także z estetycznego punktu widzenia. Szczególnie w wypadku, gdy towarzyszą rozważaniom związanym ze sztuką. Na tym terenie w sposób bardziej oczywisty są uprawnione do zaistnienia jako fakty artystyczne zarówno pod względem wizualnym jak i pojęciowym.

„Dzień dobry, nazywam się Agnieszka Prusak chciałabym zrobić Pani zdjęcie … mogę?” – mniej więcej w ten sposób rozpoczynała swoje „domowe wizyty” artystka namawiając blisko pięćset rodzin do tego by pozwolili się sfotografować w różnych, zazwyczaj bardzo intymnych, domowych sytuacjach. Angielskie powiedzenie „My home is my castle” nie znajdowało tutaj zastosowania skoro ludzie godzili się by obca osoba fotografowała ich w codziennych momentach.