Czy obrazy, rzeźby, grafiki albo prace video są dobrym pomysłem na lokatę gotówki? Sprawdzamy, w jakie dzieła warto zainwestować, na co przy okazji zwrócić uwagę i jakich błędów się wystrzegać.

Malarstwo jak lokata

W dobie nieprzewidywalnych warunków ekonomicznych inwestowanie w waluty, akcje giełdowe, a nawet złoto to nie zawsze pewna korzyść. Coraz popularniejsze, od jakiegoś czasu, są inwestycje alternatywne: w dobre roczniki wina, stare samochody czy wreszcie dzieła sztuki. Jeśli dopisze nam szczęście, albo intuicja, z czasem zyskują na wartości. Wiedzą o tym najlepiej ci, którzy dawno temu wydali nieco gotówki na prace dobrze zapowiadających się studentów Akademii Sztuk Pięknych, którzy dziś wystawiają się w najlepszych światowych galeriach i sprzedają swoją twórczość za poważne sumy. Tak jak w przypadku każdej innej formy inwestowania, również w przypadku sztuki nikt nie może jednak zagwarantować pomnożenia majątku w przyszłości. Na co zwrócić uwagę podczas zakupów ?

Jak kupować sztukę?

Zanim w ogóle stwierdzimy, że inwestycja oszczędności w dzieła sztuki to zajęcie odpowiednie jedynie dla marszandów z prawdziwego zdarzenia lub dla osób o artystycznym wykształceniu, warto zaznaczyć jedno. Sztukę może kupować każdy, nawet zupełnie się na niej nie znając. Możemy z powodzeniem kierować się własnym gustem i przeczuciem, wybierając takie prace, jakie najbardziej do nas przemawiają – tylko w ten sposób będziemy szczerze zadowoleni z zakupu. Drugą istotną kwestią jest wybór rokującego twórcy, którego kolejne prawdopodobne sukcesy w przyszłości zwiększą wartość zakupionej przez nas pracy.

W tym celu można chociażby „prześwietlić” sylwetki artystów w specjalnie dedykowanej im zakładce na portalu Gallery Store przekonując się, ile wystaw ma za sobą interesująca nas osoba i jakie jest jej doświadczenie na polu sztuki. To zasadnicza różnica między kupowaniem obrazu czy grafiki dla własnej przyjemności czy dlatego, że pasuje do wystroju wnętrza, a inwestowaniem gotówki, która być może zwróci się w przyszłości z nawiązką.

Na jakie dzieła postawić?

Obrazy nie muszą jednak zyskiwać wyłącznie na wartości materialnej. Inwestycję można też potraktować w symboliczny sposób, kupując prace, które będą prezentowały się równie efektownie teraz, na ścianach wynajmowanego mieszkania, jak i później, w 100-metrowym domu.Biorąc pod uwagę ten aspekt, warto zwrócić szczególną uwagę na dzieła ponadczasowe. Realistyczny pejzaż Joanny Jeżewskiej-Desperak „Zapiski z podróży. Nad dachami Dubrownika”  czy szczegółowo opracowana martwa natura Mariusza Kitowskiego zatytułowana „Oversized 9”  to najlepsze przykłady. Ostateczna decyzja zależy jednak od tego, co sam pragniesz mieć w swojej kolekcji.

Holenderski malarz Vincent van Gogh za życia sprzedał zaledwie jedno dzieło. Chociaż był uznawany za dziwaka, nigdy nie zrezygnował z realizacji swoich marzeń i tworzył pomimo przeciwności losu. Dziś to jeden z najbardziej rozpoznawalnych twórców, a jego obrazy kosztują majątek. Stanowią też znakomite źródło inspiracji dla wielu młodszych pokoleń malarzy. Na czym polega fenomen słynnego Holendra?

Świat Vincenta van Gogha

Vincent van Gogh urodził się w 1853 roku w Holandii. Początkowo, jako skromny, milczący i pochłonięty życiem wewnętrznym młody człowiek planował zostać pastorem, jednak ostatecznie swoje życie postanowił związać ze sztuką. Mieszkał na wsi, później jednak przeniósł się do Paryża, który w XIX wieku był stolicą artystycznej awangardy. Przez całe życie van Gogh zmagał się z chorobą alkoholową, fobiami społecznymi, napadami lękowymi i innymi zaburzeniami psychicznymi. Chociaż utrudniały artyście życie, ostatecznie doprowadzając go do decyzji o popełnieniu samobójstwa, odcisnęły piętno na twórczości Holendra, nadając mu wyjątkowości i artystycznej wartości, którą świat zrozumiał po latach. Do momentu swojej tragicznej śmierci Vincent sprzedał zaledwie jedno płótno, utrzymując się z prac dorywczych i licznych pożyczek.

Niezwykła codzienność

Holenderski malarz był jednym z pierwszych twórców, którzy sporo uwagi poświęcili życiu codziennemu. Na obrazach Vincent van Gogh oddawał skromny wystrój pokoju, swoją udręczoną troskami twarz, najbliższych znajomych, ulice, po których codziennie się przechadzał. Pełen emocjonalności dynamizm ruchów pędzla, gęste impasto, nasycona kolorystyka, nadawały im jednak zupełnie niespotykane dotąd napięcie.

Vincent inspiruje

Wrażliwość i sposób postrzegania otoczenia postimpresjonistycznego malarza udziela się również współczesnym twórcom. Niektórzy z nich otwarcie mówią o swojej fascynacji Vincentem van Goghiem, w przypadku innych, inspiracja jest mniej oczywista. Angelika Mus-Nowak w swoim rysunku „Ścieżki słońca” stosuje podobną kolorystykę, z mocnymi blikami światła połyskującymi na powierzchni tafli wody. Praca ta wydaje się powstawać pod wpływem kultowej „Gwiaździstej nocy”.

Z kolei olej Dominika Jasińskiego „Branson” kojarzy się z „Autoportretem w szarym kapeluszu”, również namalowanym krótkimi, nerwowymi pociągnięciami pędzla. Martwa natura Wiaszesław Rogin, zatytułowana „Zieleni jabłka na błękitnym tle”  wydaje się być natomiast hołdem złożonym pracom van Gogha, w której najprostsze, zwyczajne przedmioty nabierają szczególnego znaczenia i sprawiają wrażenie, jakby otwarcie opowiadały o lękach artysty dotyczących rzeczywistości.

Dziecięca wyobraźnia to jeden z najchętniej eksplorowanych przez artystów motywów. Szczególnie chętnie sięgano po niego w XIX wieku, dobie impresjonizmu, ekspresjonizmu czy surrealizmu. Czy snute przez dzieci opowieści oraz ich spontaniczne skojarzenia nadal inspirują? Przyglądamy się pracom współczesnych malarzy.

XIX wiek w hołdzie dzieciom

Modernizm, czyli umowny okres w dziejach sztuki, zapoczątkowany pierwszymi pracami impresjonistów, był czasem, który wyjątkowo chętnie sięgał do wyobraźni dzieci jako nieustającego źródła inspiracji. Pracujący z kolorem i kreską malarze pragnęli spojrzeć na świat na nowo, inaczej niż zwykle, dostrzegając to, co widzą najmłodsi. W końcu to oni odważnie zadają pytania, bez obawy o ośmieszenie. Czy cień na pewno jest szary? Dlaczego niebo jest niebieskie? Czy to, co widzę w nocy istnieje naprawdę?

Co się dzieje z tym krzesłem, kiedy zamknę oczy? Na te i inne pytania, podpatrując dzieci i wsłuchując się w to, co mówią, próbowali odpowiedzieć malarze i ilustratorzy. Impresjonizm, ekspresjonizm, symbolizm, fowizm, surrealizm czy – w najpełniejszej formie – dadaizm to kierunki w sztuce, które niejednokrotnie zajmowały się wyobraźnią maluchów. Inspiruje ona jednak również współczesnych malarzy.

Czas dzieci

Sztuka za założenia służy ludziom do tego, żeby dostrzegali więcej, z innej perspektywy, żeby otwierali się na to, co dotychczas było dla nich niedostępne. A cóż może nieść więcej natchnienia, niż radosne i spontaniczne opowieści dzieci o wymyślonych przyjaciołach, niezwykłych przygodach, barwnych snach? Współcześni malarze, tacy jak chociażby Agata Buczek, często stosują ten zabieg w swoich onirycznych pracach. Akryl „Przeznaczenie” przedstawia dziecko zagubione w krainie wyobraźni, spacerujące w towarzystwie pomiędzy kojarzącymi się z twórczością Salvadora Dali postaciami żyraf. Obraz wyjątkowo dobrze będzie się prezentował na ścianie w sypialni, skłaniając przed snem do refleksji.

Olej Marcina Mikołajczaka „Letnie szaleństwo” to już z kolei realistyczna ilustracja dzieci w trakcie zabawy – z obrazu emanuje radość, brak skrępowania, afirmacja życia, gotowość na wszystko, co niesie życie. Bardzo wdzięcznym tematem jest też spotkanie dzieci z naturą.

W obrazie Kasi Gawron „Tajemniczy ogród” możemy przyjrzeć się, z jaką fascynacją kilkuletni chłopiec poznaje fantastyczny świat roślin – w jego oczach zyskujących niemal magiczne znaczenie.

Czy sztuka ulicy, czyli street art, ma szansę być wystawiana w galerii? Jak najbardziej. Udowodnił to już na przełomie lat 70. i 80. Jean-Michele Basquiat, który do dziś inspiruje kolegów i koleżanki „po fachu”. Prezentujemy najlepsze nowoczesne prace zainspirowane sztuką graffiti.

Graffiti – czemu to właściwie służy?

Graffiti to ogólna nazwa wszystkich wizualnych elementów, takich jak podpisy czy rysunki, które pojawiają się na ścianach i murach w przestrzeni publicznej i najczęściej wykonane są za pomocą farby w spray’u. Największą popularnością ten rodzaj artystycznej ekspresji cieszył się w latach 70. i 80., kiedy to do galerii sztuki wprowadził je Jean-Michele Basquiat. Od tamtej pory odbiorcy są podzieleni, czy graffiti jest przejawem twórczej wyobraźni czy wandalizmu. Na szczęście znakomitą alternatywą dla tak zwanych „tagów” na murach oraz szansą na to, żeby street art posiąść na własność jest malarstwo inspirowane sztuką uliczną.

Sztuka uliczna w salonie

Jedną ze współczesnych artystek, które nawiązują do estetyki street-art jest Helga Nagy. Jej obraz olejny na płótnie „Selfie” jest interesującym komentarzem do współczesnej rzeczywistości, do której chętnie odwołują się również uliczni artyści, wnikliwie obserwujący zachowania przechodniów i odzwierciedlając je na naściennych malunkach.

Grafika Amadeusza Popka „Klepsydra” przypomina z kolei prace słynnego włoskiego artysty ulicznego Blu, który na dużych płaszczyznach ścian w przestrzeni publicznej wykonuje ilustracje ograniczając się przede wszystkim do bieli i czerni. Do graffiti odwołuje się również w nieoczywisty sposób grafika Moniki Cichosz „Mountains”.

Góry zostały zilustrowane przez artystkę za pomocą kilku matryc sitodrukowych. Dzięki zastosowanej technice wyglądają jak namalowane sprayem za pomocą wprawnej ręki uzdolnionego grafficiarza. Rozpływające się linie tylko wzmacniają ekspresyjny efekt. Każdy z tych obrazów w różnym stopniu i nie zawsze w oczywisty sposób nawiązuje do street artu, ale przede wszystkim charakteryzuje się najwyższa artystyczną wartością. To propozycje, które znakomicie sprawdzą się nawet w przestrzeni eleganckiego salonu czy we wnętrzu biura, dodając mu młodzieńczego charakteru, przełamującego stonowaną kolorystykę aranżacji.

Nie od dziś wiadomo, że oczy są zwierciadłem duszy. Czy jednak oprócz duchowości mogą symbolizować coś jeszcze? Tym razem przeglądamy propozycje współczesnych artystów z Gallery Store w poszukiwaniu prac będących hołdem złożonym spojrzeniu. Co wyraża?

Oczy dziecka

Spojrzenie dziecka, oddane z wprawą przez Martę Lewicką w rysunku zatytułowanym „Oczy” wyraża bezgraniczną ufność, ale też lęk. Dziewczynka, której twarz częściowo ukryta jest za zbyt wysokim jak na nią stołem, wydaje się być jednocześnie zafascynowana i skonfundowana tym, co widzi. Jak myślisz, co dostrzegła? Nad tym będzie się zastanawiał każdy widz, jeśli oprawioną elegancko pracę wyeksponuje na ścianie salonu.

Co masz do ukrycia?

Zupełnie inaczej do tematu spojrzenia podeszła Olga Hausmann. W swoim akrylu „On” , opracowanym gęstą fakturą i mocnym kolorem, przedstawiła tajemniczą postać, której oczy zakryte są naciągniętą na czoło czapką. Kim jest i czego szuka? Czy to zagubiony spacerowicz, cichy wielbiciel, a może ktoś, komu lepiej zejść z drogi? Tego rodzaju niedosłowne obrazy pobudzają wyobraźnię i stanowią świetny pretekst do długich rozważań w gronie najbliższych. W tym przypadku również wieloznaczny tytuł sprzyja refleksji i tworzeniu wielu wykluczających się scenariuszy.

Człowiek kontra abstrakcja

Malarka Barbara Zabłocka na powierzchni jednego płótna łączy dwa zupełnie odmienne światy: portret i abstrakcję. Człowiek, dosłownie uwikłany w jej obrazach w geometryczne kompozycje, z jednej strony zdaje się ukrywać za warstwami farby, z drugiej strony – wygląda jakby walczył o uwagę. Nie inaczej jest z akrylem „Spojrzenie 2”, w którym niespokojne kobiece oczy, namalowane czernią i bielą kontrastują z plamami rozedrganej czerwieni, słonecznego żółtego koloru i całej palety nocnych granatów.

Ta poetycka wizja w równym stopniu może być interpretowana jak sposób na zsyntetyzowanie ludzkiej twarzy i sprowadzenie jej do poziomu abstrakcyjnej gry kontrastami barwnymi, jak i jako metoda na dodanie abstrakcyjnemu malarstwu nieco „ludzkiego” charakteru. Niezależnie od tego, co według nas wyraża obraz Zabłockiej, będzie znakomicie prezentował się w przestrzeni mieszkania i nikogo nie pozostawi obojętnym, a spojrzenie sportretowanej damy będzie czujnie śledziło każdy krok domowników.

Wyjątkowe, wibrujące kolorami obrazy Agaty Buczek, pełnymi garściami czerpiące zarówno ze świata fantazji, jak i z rzeczywistości, to kwintesencja afirmującego życie malarstwa. Czy zachwycają prace młodej artystki i kto powinien w nie zainwestować? Podpowiadamy.

Malarka optymistyczna

Agata Buczek to młoda, urodzona w 1988 roku artystka, która malarstwem zajmuje się praktycznie od dziecka. Jest to dla niej nie tylko sposób ekspresji, ale też sposób na życie. Maluje olejami i akrylami, nawiązując do dorobku surrealistów, ale też chętnie romansując na płaszczyźnie płótna z nowoczesnym impresjonizmem, w którym grubo kładziona warstwa farby w czystym kolorze niemal wibruje. Agacie Buczek nieobce są też organiczne abstrakcje, które stanowią „oczko” puszczone naturze, ale bez dosłownego jej odzwierciedlania.

Prace 30-letniej malarki znajdują się w zbiorach prywatnych kolekcjonerów, a prezentowane były na licznych wystawach, zarówno w Polsce, jak i za granicą. To, co najbardziej zachęca odbiorców do zapoznania się z twórczością Buczek jest niczym niepohamowana radość życia, która dosłownie emanuje z każdego obrazu. Jak optymizm, energia i radość życia wyrażają się w olejach i akrylach Agaty Buczek?

Radość życia

Jednym z najchętniej eksplorowanych motywów w twórczości artystki są dodające otuchy, motywujące sceny, najczęściej fantastyczne, inspirowane światem snów i marzeń. Obraz „Rozwiń skrzydła” powinien znaleźć się w kolekcji każdego, komu nieobca jest tematyka rozwoju duchowego. Wystarczy jeden rzut oka na płaszczyznę tego nastrojowego oleju, którego bohaterami są próbujące wznieść się w powietrze dzieci, żeby natychmiast nabrać energii i wiary we własne możliwości.

Akryl „Tęsknię za Tobą” , chociaż nostalgiczny w wyrazie, również stanowi afirmację życia, wraz z jej nieuniknionym elementem: rozstaniami, tęsknotą, melancholią. Postaci są uwikłane w nieodłączny proces zmieniających się pór roku, mijającego czasu.

Dzięki Agacie Buczek możemy się przekonać, że to również mogą być budujące emocje! Z kolei akrylowa praca „Siostry” symbolizuje idealną, siostrzaną miłość, która jest silniejsza od wszelkich przeciwności. To znakomita propozycja na wyjątkowy prezent dla ukochanej siostry, ale w pracę tę może zainwestować również każdy, kto… zawsze o niej marzył.

Eleganckie, wysublimowane wzornictwo, stonowana paleta barw i geometryczne kształty – to cechy charakterystyczne stylu art déco. Czy konwencja, której największą popularność datuje się na lata 20. i 30. minionego wieku, nadal może inspirować artystów? Przekonaj się o tym, przeglądając propozycje obrazów z kolekcji galerii internetowej Gallery Store.

Po czym poznać Art Déco?

Art déco to kierunek w sztukach wizualnych, wzornictwie, modzie i architekturze, który rozpowszechnił się w latach 1919 – 1939. Nazwa stylu pochodzi od francuskiego art décoratif , czyli frazy oznaczającej sztukę dekoracyjną. Konwencja charakteryzowała się szlachetną paletą kolorów, mnogością graficznych wzorów i wyjątkową elegancją faktur. Twórcy art déco przywiązywali dużą wagę do projektowania przedmiotów użytkowych i tworzenia architektury przyjaznej zwiększającej się liczbie mieszkańców miast. Do dziś porządek ten inspiruje designerów oraz architektów wnętrz. Nie bez wpływu pozostaje również na malarzy – wystarczy spojrzeć na twórczość młodych artystów w galerii internetowej Gallery Store.

Art Déco w obrazach – sposoby przedstawienia tematu

Artystką, która pozostaje pod wrażeniem dystyngowanej estetyki art déco jest Aleksandra Michalik, której obraz akrylowy na płótnie „Art deco” jest hołdem złożonym modzie z okresu Międzywojnia. Chociaż praca przedstawia jedynie sukienkę o graficznym wzorze, zawieszoną na manekinie, to dzieło wyraża znacznie więcej. Symbolizuje tęsknotę za czasami, kiedy we wzornictwie przywiązywało się większą wagę do trwałości i detali. Z kolei Agnieszka Cyranka-Pytlik w swojej pracy „Kolejność” nawiązuje do art déco zdecydowanie subtelniej. W tym przypadku geometria i ograniczona paleta eleganckich kolorów przypominających barwę marmuru, kojarzą się z najlepszymi projektami wnętrz z lat 30. I do takich właśnie przestrzeni jest predestynowane to płótno – odnajdzie się szczególnie w przestronnych salonach, w sąsiedztwie pluszowych zasłon i lamp z miedzi. Również portrety w ujęciu współczesnych artystów malarzy nawiązują do stylu sprzed wieku. Chociażby olej „Dama” Pawła Porady, przedstawiający twarz kobiety z profilu, pełnymi garściami czerpie z ulubionej przez twórców art déco estetyki antycznej. Wyraźnie widać w nim też wpływy prawdziwej międzywojennej ikony malarstwa, Tamary Łempickiej. Dzieło będzie wyglądać efektownie w salonie utrzymanym w subtelnej kolorystyce z przewagą kremowych i złotych odcieni. Kilka wybranych przez nas przykładów to tylko początek fascynującej podróży w czasie do lat międzywojennych.

* Obrazy dostępne wyłącznie w GalleryStore