W czasach, gdy pęd życia przybiera formę niemal przerażającą, a najbardziej dominującą w ludzkich głowach myślą jest „zarabianie”, można dojść do wniosku, że spokój jest nie tylko towarem deficytowym, co stworzeniem, którego gatunek jest na wymarciu. Bo jak wygląda nasze życie dzisiaj? Wstajemy rano i idziemy do pracy, gdzie czekają nas obowiązki, mało wyrozumiali przełożeni, piętrzące się problemy i agresywni często klienci. Później wychodzimy do domu, ale po drodze zachodzimy do sklepu, żeby mieć, co do garnka włożyć, a tam widzimy i uczestniczymy w gonitwie po promocyjne produkty, po przeceny i towary oferowane w promocji „dwa za jeden”. Przy kasie denerwujemy się, że kasjerka zrobiła błąd i wydawał nam za mało reszty. Jesteśmy źli, gdy okazuje się, że jeden z produktów, które kupujemy jest droższy, niż miał być. I po tym wszystkich wracamy do domu, po drodze stojąc w korku i denerwując się z powodu tłumu w autobusie, lub z powodu zachować innych kierowców względem nas. A w domu? Myślimy o pracy, o tym, ile jeszcze dni zostało nam do wolnego, ile jeszcze obowiązków musimy do tego czasu wykonać i o tym, ile pieniędzy zostanie nam po spłaceniu raty za kredyt i opłaceniu rachunków. Gdzie w tym wszystkim jest miejsce na spokojne chwile? Nie ma go w ogóle, bo taki tryb życia prowadzimy niemal wszyscy.
Dlatego momenty, w których udaje się nam jakimś cudem oderwać od szarej i stresującej rzeczywistości są dla nas wyjątkowo cenne. Dzięki nim jesteśmy w stanie od czasu do czasu skupić się na tym, co jest w naszym wnętrzu, zaspokoić swoje duchowe potrzeby i odegnać od siebie złe myśli, które towarzyszą nam niemal każdego dnia, od rana do wieczora. Co wtedy robimy? Z reguły wychodzimy na spacery do parku lub wyjeżdżamy na łono natury, albo zasiadamy na swojej wygodnej kanapie i oddajemy się obieraniu sztuki w postaci książki lub filmu na płycie. Sztuka w tych chwilach spokoju odgrywa dla nas szczególną rolę, bowiem jest ona przejściem do innego świata. Nie tylko dlatego, że sama jest spokojem i okazją do odpoczynku, ale również dlatego, że potrafi ona pokazywać nam miejsca, sytuacje i ludzi, którzy sami są spokojem. Sztuka w każdej formie pozwala na przenoszenie się w czasie i przestrzeni za pomocą naszego umysłu i wyobraźni, bo pozwala nam na unikanie przeciskania się przez zatłoczone ulice, by móc wyjechać poza miasto, a później do niego wrócić. Dzięki filmom, muzyce czy książkom możemy znaleźć spokój, którego nam najbardziej w dzisiejszych czasach potrzeba.
Przykładem dzieła sztuki, które samo w sobie jest spokojem i przedstawieniem miejsca spokojnego jest obraz autorstwa Agnieszki Świerczek, który nosi tytuł „Drzewo III”. Czyż nie tak wyobrażać możemy sobie spokój i ciszę, których pragniemy doświadczać? Czy natura i ciche zakątki na tej planecie nie są najlepszymi miejscami, które pozwalają oderwać się od naszych wielkomiejskich dżungli, ulicznych arterii i mrowisk w wieżowcach? Brzeg jeziora, niewzruszona tafla wody, cisza dookoła, którą zakłócają jedynie świergot ptaków i spadające z drzew gałązki lub żołędzie. Sama myśl o takim miejscu, same tylko wyobrażenie sobie znalezienia się w nim sprawiają, że wyciszamy się i pozbywamy złych emocji, które kumulują się w nas codziennie.
Spokój jest nam wszystkim potrzebny do życia. Bez niego nie da się naładować swoich akumulatorów, które potrafią wyczerpać się bardzo szybko. Współczesny świat kładzie mocny nacisk na zdobywanie pieniędzy, robienie kariery, współzawodnictwo i spełnianie marzeń, które najczęściej skupiają się na chęci posiadania dóbr materialnych. A w tym całym pędzie, w tym wyścigu szczurów, w którym każdy z nas bierze udział czy tego chcemy, czy nie, ważne jest, by na chwilę się zatrzymać i oderwać od tego, co nas wykańcza. Sztuka nam w tym pomoże, stanie się okładem, który przyłożyć można do bolącego miejsca, a który ukoi ból, lęk i niepewność. Wystarczy tylko chcieć dać sobie coś więcej, niż tylko pieniądze czy przyjemność fizyczną. Trzeba chcieć dać sobie spokojna chwilę, która znaczyć będzie znacznie więcej, niż nowy telefon czy awans w firmie.