Stefan Gierowski był wybitnym przedstawicielem sztuki abstrakcyjnej, reprezentantem sztuki nowoczesnej już od lat 60. Początkowo interesowało go malarstwo figuratywne, wręcz czerpał z uproszczeń zaczerpniętych z kręgu sztuki naiwnej. W latach 60. artysta odchodzi od malarstwa figuratywnego, skupiając się na poszukiwaniu innej formuły obrazu, pozbawionego przez twórcę treści a skupionemu jedynie na kolorze.
Obrazy bez tytułów, lata 60.
Gierowski przestaje też nadawać obrazom tytuły a jedynie rzymskie numeracje. Maluje głównie kompozycje abstrakcyjne, które mają polegać na odczuwaniu silnych emocji, wynikających z koloru, jak i faktury obrazu. W obrazach pojawia się temat światła, ruchu, przestrzeni.
Geometryczne formy obrazu
W latach 70. Gierowski skłania się bardziej ku geometrycznym formom budowy obrazów, było mu blisko do malarstwa op-artowskiego (rytmiczne podziały płótna za pomocą linii).
Gierowski konstruuje układ przestrzenny kolorem. Kolory układają się w pasy, o różnych nasyceniach, tworząc formę przestrzenną, a linie rozdzielają obraz na strefy.
Często w obrazach Gierowskiego widziano odniesienia do fizyki, wykresów fizycznych.
W następnych latach Gierowski maluje wyłącznie barwnymi gradacjami, nawiązując do pointylizmu, przedstawiając bardzo duże płaszczyzny w różnych tonacjach.
Ważnym dziełem z tamtego okresu jest cykl „Malowanie Dziesięciorga Przykazań” zainspirowany Tablicą Dziesięciorga Przykazań z XV w.
Międzynarodowa działalność
W latach 60. artysta często wystawiał swoje prace za granicą, uczestniczył w prestiżowych artystycznych wydarzeniach, takich jak I Biennale Młodych w Paryżu (1959), V Międzynarodowe Biennale Sztuki Współczesnej w São Paulo (1959 rok) oraz 15 Polish Painters w Museum of Modern Art w Nowym Jorku (1961 rok). Rezultatem sukcesu Polaków na Biennale Młodych w Paryżu w 1959 roku było to, że Gierowski jako drugi polski artysta został zaproszony do stworzenia indywidualnej wystawy w galerii La Cloche w Paryżu, która została otwarta w kwietniu 1961 roku.
Gierowski pedagog
Stefan Gierowski od 1961 roku był pedagogiem, a w 1976 roku został profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, następnie został Dziekanem wydziału Malarstwa. Jego pracownia emanowała intelektualnym klimatem, wyróżniając się na tle warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Z pracowni Gierowskiego wywodzi się wielu znanych artystów młodego pokolenia Jarosław Modzelewski, Krzysztof Sobczak, Paweł Kowalewski, Antoni Starowieyski.