Najlepsze lata sztuki plakatowej przypadły na wiek XX.Plakat narodził się już pod koniec XIX wieku, ale dopiero w następnym stuleciu wykształcił w pełni swój własny język, jak i w niebywały sposób wzbogacił się o środki formalne. Schyłek minionego wieku sygnalizował już jednak powolny zmierzch tradycyjnych funkcji plakatu jako środka przekazywania informacji. Zaczęły wypierać go inne, bardziej nowoczesne, formy komunikacji. Obecne stulecie nie jest czasem całkowitego „wymarcia” gatunku plakatu, on po prostu przestał, w istotnym stopniu, spełniać swoją dotychczasową rolę w przestrzeni publicznej. Dla wielu twórców plakat stał się, w większym stopniu, bardzo atrakcyjnym środkiem realizacji własnego programu artystycznego.
Na wystawie Plakat musi śpiewać! prezentowanych jest prawie 400 obiektów. Spośród 29000 znajdujących się w zbiorach Galerii Plakatu i Designu Muzeum Narodowego w Poznaniu zostały wybrane te najbardziej intrygujące, najciekawsze. Są wśród nich prace twórców polskiej szkoły plakatu (H. Tomaszewski, J. Lenica), artystów z Japonii (S. Fukuda, I. Tanaka), Niemiec (G. Rambow, G. Kieser, H. Matthies), Szwajcarii (R. Schraivogel, D. Brun, A. Hofmann, H. Leupin, C. Windlin), Francji (A. Le Quernec, M. Quarez, grupa Grapus), Skandynawii (P. Arnoldi, P. Bysted, T. AArtomaa, K. Piippo), plakaty psychodeliczne, eksperymentalne, teatralne, reklamowe, obejmujące okres od końca XIX wieku po koniec ostatniego stulecia.
