Jaracza 12-13 - Wystawa w oknie

“Były jeszcze dwie klatki schodowe, ale zburzono je, by wybudować ulicę, tę, która była pod Nową Wałową”, “Naprzeciwko kamienicy była dziura w płocie, przez którą moi chłopcy przenosili chleb dla strajkujących stoczniowców”, “Najpierw zburzono mur dzielący kamienicę i Instytut Sztuki Wyspa” to niektóre ze wspomnień mieszkańców kamienicy Jaracza 12-13.

Elżbieta Jabłońska zaprosiła lokatorów kamienicy sąsiadującej bezpośrednio z Instytutem Sztuki Wyspa do aranżacji wystawy w swoich oknach. Poszerzając przestrzeń wystawienniczą Alternativ o półprywatną ścianę budynku, mieszkańcy mogą zaznaczyć swoją obecność oraz nawiązać dialog z sąsiadami, stając się współtwórami nowego pejzażu.

Otwarcie wyremontowanej ulicy Jaracza jest okazją do bliższego poznania się i wspólnego świętowania zmian, które sprzyjają rozwojowi sąsiedzkich stosunków, osób i organizacji często związanych z tą okolicą od wielu lat. Zależy nam, aby wszyscy mieszkańcy powstającego na postoczniowych terenach Młodego Miasta, zarówno ci nowi, jak i starzy czuli się jego pełnoprawną częścią i współuczestniczyli w zachodzących przemianach. Projekt Jaracza 12-13 - Wystawa w oknie to po Otwartym Ogrodzie i Nieużytkach sztuki kolejny krok w stronę wspólnego korzystania z tej przestrzeni.

Wernisaż wystawy odbędzie się 30 sierpnia na tylnym dziedzińcu ISW. W programie: prezentacja wystawy w oknach, sąsiedzkie oprowadzanie śladem chwastów jadalnych z Arią Oklis, poczęstunek.


Jaracza 12-13 - Wystawa w oknie należy do części plenerowej wystawy Codzienność odbywającej się w ramach programu Alternativa 2014: Błędnik codzienności.

Bio:
Elżbieta Jabłońska urodziła się w 1970 r. w Olsztynie, mieszka i pracuje w Kozielcu. W 1995 r. obroniła dyplom z grafiki warsztatowej i aneks z rysunku na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, na którym od 1996 pracuje. Debiutowała w latach 90., należy do czołówki polskiej sztuki najnowszej. Prezentowała swoje prace w najbardziej znanych polskich i zagranicznych galeriach. Jej prace inspirowane są codziennością, często są nakierowane na pomaganie innym. Dużą wagę przywiązuje do możliwości spotkania, wspólnego spędzenia czasu, a nie produkcji kolejnych obiektów otaczanych kultem dzieł. Swoimi przedsięwzięciami stawia pytania, jak można zdefiniować dzieło i gdzie jest jego miejsce, kto jest twórcą? Krytyka określa ją jako artystkę postfeministyczną.

Koordynacja: Elżbieta Okroy, Ewa Okroy