Alicja Biała „PAJĄKI”

Alicja Biała rozpoczęła budowanie rzeźb od multiplikowania kilku podstawowych modułów trzymając się wypracowanego systemu. Pierwsze elementy miały organiczne, obłe formy jakby pozostawiając swoją powierzchnię dla oddziaływania nasyconych kolorów szkliwa. Zacieranie ich konturów koliguje z obserwacją pierwiastka żeńskiego w naturze oraz jednoczesnego dążenia do zamknięcia ich w jak najbardziej abstrakcyjnych formach. Struktury rozchodzą się w różnych kierunkach przypominając organiczne rzeźby Hansa Arpa czy realizację Constantina Brâncușiego „Niekończąca się kolumna”.
Artystka intencjonalnie posłużyła się techniką ceramiki, materiałem twardym, odpornym na działanie temperatury, ale jednocześnie kruchym łącząc go z konstrukcjami wykonanymi z miedzi. Oba materiały są ściśle związane z ziemią. Połączone ze światłem i jego kojącym działaniem stają się panaceum w postpandemicznym świecie i czasach wszechobecnego kryzysu. Podobnie przenikliwa, nasycona kolorystyka oddziałuje nie tylko na zmysł wzroku, ale wydają się zachęcać do haptycznego odbioru sztuki. Artystka tworząc miejsce azylu, kontemplacji sztuki, odpoczynku i nabierania siły, chce opowiadać o nadziei.
Alicja Biała tworząc serię kolaży „Wycinanki polskie” czy rzeźby „Totemy” wielokrotnie odwoływała się do motywów znanych ze sztuki ludowej i zagadnień pracy kolektywnej towarzyszącej jej powstawaniu. Oprócz tworzenia artefaktów równie ważne jest dla artystki budowanie więzi międzyludzkich i potrzeba pozostawania we wspólnocie. Działania zespołowe łączy figura silnej liderki - artystki scalając sztukę z pracą, a stwarzanie z wytwarzaniem.
Rzeźby świetlne uosabiając całe spektrum sensorycznych doznań prezentowane są na wszystkich kondygnacjach Baszty Czarownic - budynku wielokrotnie przekształcanego o problematycznej historii. W XVII wieku pełnił funkcję więzienia, a przetrzymywane w nim kobiety podejrzewane o czary czekały na wyrok. Według dostępnych źródeł archiwalnych zginęło tam 18 kobiet. Alicja Biała umieściła w obecnej przestrzeni galeryjnej 18 rzeźb świetlnych, a wytwarzane przez nie światło jest również sposobem upamiętnienia ich herstorii.
Weronika Teplicka

Alicja Biała – artystka wizualna pracująca w różnych mediach i skalach, od rysunku po 500-metrowe powierzchnie. Autorka serii kolaży o Polsce „Wycinanki Polskie”, czy instalacji dotyczącej zmian klimatu „Totemy”. Jednym z ostatnich projektów artystki jest realizacja rzeźb świetlnych „Pająki” wykonana z ceramiki i miedzi w trakcie pobytu na rezydencji artystycznej w Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Słupsku. Projekt z ambicjami bycia antydepresyjnym remedium jest inspirowany ludowymi pająkami, zwanymi również żyrandolami.
Obecnie studiuje w Royal College of Art i Royal Drawing School w Londynie kończąc studia magisterskie.


Patronat Honorowy:
Marszałek Województwa Pomorskiego – Mieczysław Struk
Burmistrz Miasta Ustka – Jacek Maniszewski
Prezydent Miasta Słupska – Krystyna Danilecka-Wojewódzka