Wystawy

wulgarne „ordynarne, nieprzyzwoite, obsceniczne, niestosowne“; „pozbawione subtelności, smaku“; “nadmiernie uproszczone, spłycone“ „łac. vulgaris – od vulgus: lud, tłum, motłoch“ Fotografia jest dziś językiem powszechnym, bardziej uniwersalnym niż słowo - globalnym, prostym, szybkim i wrażeniowym. Obraz fotograficzny pozornie nie wymaga kompetencji symbolicznych - odbierany jest holistycznie i daje natychmiastowe zrozumienie istoty. Zdjęcie sprawia pozory obiektywizmu, a zarazem poczucia intymności. Witek obierając sobie za temat wulgarność stawia pytanie o te pozory, poddaje w wątpliwość dosłowność przekazu w fotografii oraz faktyczną bliskość w relacji widza z tym, co fotografowane. Pokazując fotografię, jako medium przekraczające struktury języka, dowodzi, że w praktyce fotografowania Suche może być zarazem Wilgotnym.

wulgarne „ordynarne, nieprzyzwoite, obsceniczne, niestosowne“; „pozbawione subtelności, smaku“; “nadmiernie uproszczone, spłycone“ „łac. vulgaris – od vulgus: lud, tłum, motłoch“ Fotografia jest dziś językiem powszechnym, bardziej uniwersalnym niż słowo - globalnym, prostym, szybkim i wrażeniowym. Obraz fotograficzny pozornie nie wymaga kompetencji symbolicznych - odbierany jest holistycznie i daje natychmiastowe zrozumienie istoty. Zdjęcie sprawia pozory obiektywizmu, a zarazem poczucia intymności. Witek obierając sobie za temat wulgarność stawia pytanie o te pozory, poddaje w wątpliwość dosłowność przekazu w fotografii oraz faktyczną bliskość w relacji widza z tym, co fotografowane. Pokazując fotografię, jako medium przekraczające struktury języka, dowodzi, że w praktyce fotografowania Suche może być zarazem Wilgotnym.

Na chwilę przed wybuchem wielkiej wiosny, galeria Design zaprasza na dwie wystawy jednego autora, Karola Krukowskiego, artysty związanego z wrocławskim środowiskiem fotograficznym. Jest to rzecz w tej galerii bezprecedensowa – oto mamy do dyspozji dwa odrębne światy, następujące po sobie w czasie, zaprojektowane przez jedną osobę, prezentowane w jednej przestrzeni. W ramach pokazu odbędzie się premiera książki fotograficznej “Rozbite-marzenie” (projekt: Joanna Wojtuś) nad którym autor pracował przez ostatni rok.

Na chwilę przed wybuchem wielkiej wiosny, galeria Design zaprasza na dwie wystawy jednego autora, Karola Krukowskiego, artysty związanego z wrocławskim środowiskiem fotograficznym. Jest to rzecz w tej galerii bezprecedensowa – oto mamy do dyspozji dwa odrębne światy, następujące po sobie w czasie, zaprojektowane przez jedną osobę, prezentowane w jednej przestrzeni. W ramach pokazu odbędzie się premiera książki fotograficznej “Rozbite-marzenie” (projekt: Joanna Wojtuś) nad którym autor pracował przez ostatni rok.

Na chwilę przed wybuchem wielkiej wiosny, galeria Design zaprasza na dwie wystawy jednego autora, Karola Krukowskiego, artysty związanego z wrocławskim środowiskiem fotograficznym. Jest to rzecz w tej galerii bezprecedensowa – oto mamy do dyspozji dwa odrębne światy, następujące po sobie w czasie, zaprojektowane przez jedną osobę, prezentowane w jednej przestrzeni. W ramach pokazu odbędzie się premiera książki fotograficznej “Rozbite-marzenie” (projekt: Joanna Wojtuś) nad którym autor pracował przez ostatni rok.

Po wystawie „TO GET THERE”, która skupiła śmietankę rodzimej sceny, tym razem proponujemy trochę oddechu o polskich smaków. Z samego serca graffiti, zza wielkiej wody pokażemy w V9 prace JURNA oraz europejskiego duetu tylko z metryki, GREAT oraz BATES, którzy o genezie swych liter mówią Ameryka. Trio znane z wrzutów pełnych kolorów, które pozostawiają na ulicach całej Europy jak i Ameryki, kiedy wkraczają na salony ze swoimi alfabetowymi zabawami, jedynie zamieniają puszki z farbą na bardziej dystyngowane narzędzia, jednak nadal ich głównym celem jest wyginanie, łamanie i cudaczenie języka pisanego. Panowie rządzący słowami na ulicach, vandale-nie analfabeci pokażą swoją wystawą jak bez ograniczeń można się bawić literkami. Tu chodzi o litery! Nic innego się nie liczy! krzyczą prace Batesa, Jurne i Greata. Na wystawie zobaczymy tę uliczną typografię przeciśniętą przez siatki sitodruku, wycięte niczym łowickie wycinanki, ale też poczujemy areozolową typografię. To pierwsza taka wystawa MADE in USA w Polandzie.

Po wystawie „TO GET THERE”, która skupiła śmietankę rodzimej sceny, tym razem proponujemy trochę oddechu o polskich smaków. Z samego serca graffiti, zza wielkiej wody pokażemy w V9 prace JURNA oraz europejskiego duetu tylko z metryki, GREAT oraz BATES, którzy o genezie swych liter mówią Ameryka. Trio znane z wrzutów pełnych kolorów, które pozostawiają na ulicach całej Europy jak i Ameryki, kiedy wkraczają na salony ze swoimi alfabetowymi zabawami, jedynie zamieniają puszki z farbą na bardziej dystyngowane narzędzia, jednak nadal ich głównym celem jest wyginanie, łamanie i cudaczenie języka pisanego. Panowie rządzący słowami na ulicach, vandale-nie analfabeci pokażą swoją wystawą jak bez ograniczeń można się bawić literkami. Tu chodzi o litery! Nic innego się nie liczy! krzyczą prace Batesa, Jurne i Greata. Na wystawie zobaczymy tę uliczną typografię przeciśniętą przez siatki sitodruku, wycięte niczym łowickie wycinanki, ale też poczujemy areozolową typografię. To pierwsza taka wystawa MADE in USA w Polandzie.

Po wystawie „TO GET THERE”, która skupiła śmietankę rodzimej sceny, tym razem proponujemy trochę oddechu o polskich smaków. Z samego serca graffiti, zza wielkiej wody pokażemy w V9 prace JURNA oraz europejskiego duetu tylko z metryki, GREAT oraz BATES, którzy o genezie swych liter mówią Ameryka. Trio znane z wrzutów pełnych kolorów, które pozostawiają na ulicach całej Europy jak i Ameryki, kiedy wkraczają na salony ze swoimi alfabetowymi zabawami, jedynie zamieniają puszki z farbą na bardziej dystyngowane narzędzia, jednak nadal ich głównym celem jest wyginanie, łamanie i cudaczenie języka pisanego. Panowie rządzący słowami na ulicach, vandale-nie analfabeci pokażą swoją wystawą jak bez ograniczeń można się bawić literkami. Tu chodzi o litery! Nic innego się nie liczy! krzyczą prace Batesa, Jurne i Greata. Na wystawie zobaczymy tę uliczną typografię przeciśniętą przez siatki sitodruku, wycięte niczym łowickie wycinanki, ale też poczujemy areozolową typografię. To pierwsza taka wystawa MADE in USA w Polandzie.

Wystawa absolwentów z legendarnej pracowni prof. Leona Tarasewicza i Pawła Susida na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prezentowane są prace dyplomowe studentów ostatniego rocznika prowadzonego przez Leona Tarasewicza na Wydziale Malarstwa ASP. W wystawie uczestniczą: Radosław Jastrzębski, Justyna Kisielewicz, Aleksandra Kowalczyk, Grzegorz Kozera, Elżbieta Król i Zuzanna Ziółkowska.

Wystawa absolwentów z legendarnej pracowni prof. Leona Tarasewicza i Pawła Susida na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prezentowane są prace dyplomowe studentów ostatniego rocznika prowadzonego przez Leona Tarasewicza na Wydziale Malarstwa ASP. W wystawie uczestniczą: Radosław Jastrzębski, Justyna Kisielewicz, Aleksandra Kowalczyk, Grzegorz Kozera, Elżbieta Król i Zuzanna Ziółkowska.

Wystawa absolwentów z legendarnej pracowni prof. Leona Tarasewicza i Pawła Susida na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prezentowane są prace dyplomowe studentów ostatniego rocznika prowadzonego przez Leona Tarasewicza na Wydziale Malarstwa ASP. W wystawie uczestniczą: Radosław Jastrzębski, Justyna Kisielewicz, Aleksandra Kowalczyk, Grzegorz Kozera, Elżbieta Król i Zuzanna Ziółkowska.

Najnowsze prace Marii Szkop konstruują prywatną topografię artystki: ważne dla niej miejsca, zdarzenia, osoby. Topografia to „konfiguracja powierzchni uwzględniająca jej kształt oraz obecność i wzajemne położenie obiektów i punktów charakterystycznych". W ujęciu artystki „obecność" i „wzajemność" uwidacznia się dopiero wtedy, kiedy poszczególne „punkty i obiekty" naznaczone są osobistym doświadczeniem, jednostkowym przeżyciem. Dopiero to buduje ich „charakterystyczność" - wcześniej były to anonimowe, zupełnie nie-specjalne pejzaże, przedmioty czy zjawiska. Szkop nie interesują zdarzenia istotne w perspektywie zbiorowej: ważne dla określonej grupy, społeczności czy narodu. W jej pracach nie znajdziemy ilustracji wielkich idei i patetycznych teorii - to katalog elementarnych obserwacji i przeżyć. Szkop wychodzi z założenia, że komplikacja najprostszych spraw i zjawisk, naddawanie im piętrowych znaczeń, redukuje nie tylko twórczość, ale i samo życie, które przestają istnieć „same w sobie", a stają się interpretacją, czymś „poza sobą". I zauważa, że taki dystans jest tyleż bezpieczny, co nieprawdziwy.

Najnowsze prace Marii Szkop konstruują prywatną topografię artystki: ważne dla niej miejsca, zdarzenia, osoby. Topografia to „konfiguracja powierzchni uwzględniająca jej kształt oraz obecność i wzajemne położenie obiektów i punktów charakterystycznych". W ujęciu artystki „obecność" i „wzajemność" uwidacznia się dopiero wtedy, kiedy poszczególne „punkty i obiekty" naznaczone są osobistym doświadczeniem, jednostkowym przeżyciem. Dopiero to buduje ich „charakterystyczność" - wcześniej były to anonimowe, zupełnie nie-specjalne pejzaże, przedmioty czy zjawiska. Szkop nie interesują zdarzenia istotne w perspektywie zbiorowej: ważne dla określonej grupy, społeczności czy narodu. W jej pracach nie znajdziemy ilustracji wielkich idei i patetycznych teorii - to katalog elementarnych obserwacji i przeżyć. Szkop wychodzi z założenia, że komplikacja najprostszych spraw i zjawisk, naddawanie im piętrowych znaczeń, redukuje nie tylko twórczość, ale i samo życie, które przestają istnieć „same w sobie", a stają się interpretacją, czymś „poza sobą". I zauważa, że taki dystans jest tyleż bezpieczny, co nieprawdziwy.

Najnowsze prace Marii Szkop konstruują prywatną topografię artystki: ważne dla niej miejsca, zdarzenia, osoby. Topografia to „konfiguracja powierzchni uwzględniająca jej kształt oraz obecność i wzajemne położenie obiektów i punktów charakterystycznych". W ujęciu artystki „obecność" i „wzajemność" uwidacznia się dopiero wtedy, kiedy poszczególne „punkty i obiekty" naznaczone są osobistym doświadczeniem, jednostkowym przeżyciem. Dopiero to buduje ich „charakterystyczność" - wcześniej były to anonimowe, zupełnie nie-specjalne pejzaże, przedmioty czy zjawiska. Szkop nie interesują zdarzenia istotne w perspektywie zbiorowej: ważne dla określonej grupy, społeczności czy narodu. W jej pracach nie znajdziemy ilustracji wielkich idei i patetycznych teorii - to katalog elementarnych obserwacji i przeżyć. Szkop wychodzi z założenia, że komplikacja najprostszych spraw i zjawisk, naddawanie im piętrowych znaczeń, redukuje nie tylko twórczość, ale i samo życie, które przestają istnieć „same w sobie", a stają się interpretacją, czymś „poza sobą". I zauważa, że taki dystans jest tyleż bezpieczny, co nieprawdziwy.

Prezentowane na wystawie realizacje Grzegorza Łoznikowa to przede wszystkim niewielkie szkice i kolaże pochodzące z całego okresu studiów, zakomponowane w luźne sekwencje tematów. Potrzeba rysowania i tworzenie miniatur stanowi dla autora ważny element procesu twórczego, poprzedzający powstawanie pełnowymiarowych rzeźb i instalacji. Misterne aplikacje ujawniają zainteresowanie ornamentem – Łoznikow swobodnie łączy rysunek z materiałami pasmanteryjnymi, masami plastycznymi i wycinkami z kolorowych czasopism. Wytropione na pchlich targach fotografie nieznanego pochodzenia stają się bazą do artystycznych przekształceń. Sceny rodzajowe, portrety, detale, pokrywają się barwnymi aplikacjami; powstaje w ten sposób wdzięczna, czasem żartobliwa, abstrakcyjna forma.

Prezentowane na wystawie realizacje Grzegorza Łoznikowa to przede wszystkim niewielkie szkice i kolaże pochodzące z całego okresu studiów, zakomponowane w luźne sekwencje tematów. Potrzeba rysowania i tworzenie miniatur stanowi dla autora ważny element procesu twórczego, poprzedzający powstawanie pełnowymiarowych rzeźb i instalacji. Misterne aplikacje ujawniają zainteresowanie ornamentem – Łoznikow swobodnie łączy rysunek z materiałami pasmanteryjnymi, masami plastycznymi i wycinkami z kolorowych czasopism. Wytropione na pchlich targach fotografie nieznanego pochodzenia stają się bazą do artystycznych przekształceń. Sceny rodzajowe, portrety, detale, pokrywają się barwnymi aplikacjami; powstaje w ten sposób wdzięczna, czasem żartobliwa, abstrakcyjna forma.

Wiosna jako narodziny i nowe życie ale też walka. W nowych obrazach Basi Bańdy powstaje brutalny baśniowy świat. Toczy się w nim nieustanna walka dobra ze złem, w której drapieżne zwierzęta polują na swoje ofiary jednocześnie same stając się zwierzyną. Każda śmierć jest symbolicznym przejściem, nowym życiem, przemianą, w której okaleczone postacie, rozszarpywane zwierzęta i rosnące z morderczą siłą rośliny odgrywają malowniczy spektakl. Może on również symbolizować wewnętrzne konflikty, w które popadamy, ciężkie ale nie pozbawione optymizmu zmiany, gdzie dobro jednak jeszcze zwycięża.

Wiosna jako narodziny i nowe życie ale też walka. W nowych obrazach Basi Bańdy powstaje brutalny baśniowy świat. Toczy się w nim nieustanna walka dobra ze złem, w której drapieżne zwierzęta polują na swoje ofiary jednocześnie same stając się zwierzyną. Każda śmierć jest symbolicznym przejściem, nowym życiem, przemianą, w której okaleczone postacie, rozszarpywane zwierzęta i rosnące z morderczą siłą rośliny odgrywają malowniczy spektakl. Może on również symbolizować wewnętrzne konflikty, w które popadamy, ciężkie ale nie pozbawione optymizmu zmiany, gdzie dobro jednak jeszcze zwycięża.

Muzeum Narodowe w Szczecinie ogłasza „Medialny stan wyjątkowy”. Efekty jego wprowadzenia będzie można poznać podczas trwania multimedialnej wystawy, prezentującej prace pedagogów Katedry Nowych Mediów oraz studentów specjalności Multimedia Akademii Sztuki w Szczecinie.

Muzeum Narodowe w Szczecinie ogłasza „Medialny stan wyjątkowy”. Efekty jego wprowadzenia będzie można poznać podczas trwania multimedialnej wystawy, prezentującej prace pedagogów Katedry Nowych Mediów oraz studentów specjalności Multimedia Akademii Sztuki w Szczecinie.