_Strona Główna

Szara Cegła. W zeszłym roku zaistniała na krótko w Domu Funkcjonalnym jako miejsce eksperymentalnego projektu artystycznego w modernistycznej willi przy ul. Jakubowskiej. Od 1 kwietnia całkowicie na poważnie i z nową siedzibą na Królowej Aldony 5 rzuci wyzwanie stereotypowi szarości. Szara Cegła to nie tylko kawiarnia na warszawskiej Saskiej Kępie, to miejsce spotkań, wykładów, warsztatów oraz sklep promujący dizajn ze Wschodu, udostępniający również produkty znanych polskich projektantów, wielu grup artystycznych oraz początkujących twórców. To miejsce, w którym będzie można znaleźć publikacje małych wydawnictw, niszowe ziny czy, popularny coraz bardziej w Polsce, selfpublishing. Znajduje się tu również siedziba kolektywu NO MUDA - zajmującego się małą architekturą w przestrzeni miejskiej. Szara otwarta w godz. 10.00-22.00.

"Polska" opiera się na dwóch zjawiskach: sympatii i empatii. Spektakl, korzystając z rożnych środków wyrazu takich jak taniec, performance, muzyka oraz wideo, lekko humorystycznie prowokuje widza do fizycznej reakcji na to, co widzi. Jedni odczują zażenowanie, inni będą zmagać się z własnymi projekcjami i wyobrażeniami. Większość zapewne pomyśli o performance i performatywności, o osiągnięciach i sukcesach, ale także o urazach i porażkach. Tancerka ubrana jest w sportowy strój biegaczki, a jej ciało zdecydowanie nie może uciec kulturowej naturze.

zapraszamy gorąco na kolejną odsłonę PRZEprojektu - innowacyjnego, całorocznego projektu CSW w Toruniu, mającego na celu współpracę ze studentami kierunków artystycznych oraz przybliżenie, tak studentom jak publiczności, praktycznego wymiaru sztuki. Przede wszystkim zaś CSW jako instytucja publiczna, instytucja zajmująca się sztuką i kulturą, oddaje przestrzeń młodym studentom, młodym polskim twórcom, którzy pokazują u nas swoje pomysły, swoją twórczość, a także uczą się, jak wygląda cały proces realizacji wystaw, co da im niezbędne umiejętności i doświadczenie w ich przyszłej drodze artystycznej. Niezwykle istotny jest również otwarty i interaktywny charakter owych działań, mających na celu interakcję oraz dyskusję z odbiorcami na tematy poruszane przez PRZEtwórców.

Przez 24 lata Adam Słodowy* uczył Polaków jak „zrobić coś samemu“. „DIY“ (do it yourself) przyszło później, z transformacją, globalizacją i internetem. Po cyklu Gamers i Salach treningowych, w których Bownik fotografował graczy gier komputerowych i ich naturalne środowisko przychodzi czas na podsumowujący i zamykający całość projekt E-słodowy czyli ukłon w stronę zindywidualizowanej praktyki wytwarzania przedmiotów służących usprawnieniu codziennej e-sportowej aktywności.

Podczas jubileuszowej edycji festiwalu „Euroshorts 2011" zaprezentowane zostaną krótkometrażowe filmy młodych autorów z całego świata, a także reklamy znanych twórców. W ciągu ostatnich 20 lat swojego istnienia festiwal dotarł z krótkimi filmami do ponad 50 polskich miast, zgromadził w salach kinowych prawie pół miliona widzów. Podczas projekcji prezentowane były zarówno filmy debiutantów, jak i retrospekcje mistrzów m.in. Petera Greenawaya, Romana Polańskiego czy Andrzeja Kondratiuka. Festiwal przyjmuje co roku formę konkursu, na który nadsyłane są filmy z całego świata. Dotychczas wśród laureatów nagród „Euroshorts" były takie osobistości, jak: Magdalena Piekorz, Doug Conant, Michał Marczak, Lucina Gil, Olivier Klein, Filip Marczewski, Mike Vass, Marcos Buccini i inni twórcy.

„Pozostańmy w kontakcie” to wystawa prac wideo Rafała Wilka, który eksperymentuje z dokumentem, najczęściej fikcyjnym. Filmowiec a jednocześnie badacz archiwów tworzy iluzje konkretnych wydarzeń, czasu i postaci. Aranżuje także sale ekspozycyjne przy użyciu filmów sugerujących niemożliwe przestrzenie i sytuacje.   Wystawa „Przedmioty kolekcjonerskie” Roberta Wałęki prezentuje obiekty umożliwiające tworzenie zbiorów według odmiennych porządków. Eksponaty odpowiadają różnym  modelom wyboru oraz interpretacyjnym skłonnościom kolekcjonerów. Artysta ujawnia także potencjał tkwiący w sposobie wystawiania prac, które przemycają treści, jak to sam określa, realizmu absurdalnego.

Spotkanie z Kariną Dzieweczyńską, pokaz filmu Artura Żmijewskiego Plener rzeźbiarski. Świecie 2009 oraz prezentacja slajdów z pleneru.Wydarzenie towarzyszące wystawie „Ziemie podwójnie odzyskane. Bogdan Łopieński, Andrzej Tobis, Krzysztof Żwirblis” sala multimedialna wejście od ul. Burschego wstęp wolny

10 kwietnia zapraszamy do Rastra na wernisaż wystawy prac Anety Grzeszykowskiej i Jana Smagi. Będzie to wystawa szczególna, prezentująca w całości premierowy materiał, który powstawał na przestrzeni ostanich kilku lat na marginesie pracy nad różnymi indywidualnymi projektami artystów. Na wystawie pokazane zostaną przede wszystkim fotografie ze zbioru nazwanego przez Grzeszykowską i Smagę "Archiwum prywatne". To zdjęcia, które z jednej strony pokazują kulisy warsztatu artystów, z drugiej zaś są niezwykłym zapisem wspólnego życia. Ukazują wnętrze mieszkania-pracowni oraz inne przestrzenie, w których artyści razem pracowali, jako miejsca gry, ekscesu, miłości, eksperymentu, pracy i odpoczynku.

galeria zdjęć z wystawy "Polskie Transatlantyki" w Muzeum Narodowym w Szczecinie

Unikalna wystawa pokazująca legendę polskich transatlantyków, które od lat 30. XX wieku stanowiły dumę naszej floty. Na archiwalnych, często niepublikowanych dotąd fotografiach ożywa nieistniejący już świat pasażerskiej żeglugi oraz historia niezwykłego adresu – Gdynia, ul. Polska 1. Tutaj powstał reprezentacyjny budynek Dworca Morskiego, zaś oddanie go do eksploatacji 8 grudnia 1933 roku stało się datą oficjalnego uruchomienia gdyńskiego portu. Przez Dworzec Morski przeszły tysiące pasażerów, którzy wyjeżdżali z kraju na pokładach polskich transatlantyków. Z Gdyni regularne linie żeglugowe utrzymywały komunikację ze Stanami Zjednoczonymi, Kanadą, Ameryką Południową, portami zachodniej Europy. Dla wielu Dworzec Morski był miejscem pożegnania z Polską. Tędy bowiem kierowali się za ocean w poszukiwaniu nowego życia polscy emigranci. Dworzec Morski był także pierwszym miejscem dla powracających do kraju. Epoka polskiej liniowej żeglugi pasażerskiej zakończyła się w 1988 roku, po wycofaniu ze służby ostatniego transatlantyku „Stefana Batorego”.

W maju 1942 roku do warszawskiego getta przybyła ekipa filmowa Urzędu Propagandy III Rzeszy. Operatorzy pracowali przez miesiąc, rejestrując sceny z życia ulicy, pokazując skrajną nędzę i świat dobrze odżywionych, wchodząc do zabiedzonych podwórek i wykwintnych restauracji, kreując świat kontrastów i pracując nad „uchwyceniem żydowskiego charakteru”. Zapis odnaleziono zaraz po wojnie, w archiwach filmowych nazistów. Przez lata uważano go za prawdziwy portret życia w warszawskim getcie.

Wystawa Łukasza Jastrubczaka zatytułowana Miraż to wielowątkowa podróż w rejony amazońskiej dżungli i pustynnych połaci południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych. To podróż po historii perspektywy i filmach Alfreda Hitchcocka. Amerykański sen i południowoamerykański mit spotykają się na kilku planach czasowych, mieszają się z europejską przedwojenną awangardą i zupełnie dziś już niemodnym postmodernizmem.

Zapraszamy na cykl trzech miejskich debat, podczas których bęzdiemy dyskutować o mieście w bardziej poetycki, artystyczny sposób. Zastanowimy się nad rolą wyobraźni i pamięci w kształtowaniu naszego Civitas (tutaj również rozumianego jako poczycie swoistej, miejskiej obywatelskości)

W ostatnich dekadach performens uprawiany przez kobiety, stał się głównym obszarem reanimacji kobiecej twórczości, afirmacją doświadczenia kobiecego oraz formą aktywizmu społeczno-politycznego, najczęściej o krytycznym charakterze. Redefiniując miejsce i role artystek, modele etosu twórczego, priorytety artystyczne w zasadniczo fallogocentrycznym świecie sztuki: dekonstruuje mechanizmy nim rządzące, demaskuje instytucje, rewiduje dotychczasowe artystyczne wzorce czy estetyczne przyzwyczajenia odbiorcze. Często również ma wymiar meta artystyczny, odnosząc się intertekstualnie do tradycji artystycznej, wyznawanych hierarchii bądź uznawanych kanonów. Nawiązania do świata sztuki (w formie aluzji, cytatów, pastiszy czy trawestacji), przybierają charakter artystycznego dialogu, polemiki, kontrowersji, kontrpropozycji, nierzadko o krytycznej bądź parodystycznej wymowie. Z tego punktu widzenia na wykładzie poddane zostaną analizie wybrane przykłady performensów m. in. Mariny Abramović, Julity Wójcik, Angeliki Fojtuch.

"Kolacja na Hucie” to realizowana od 2007 roku artystyczno-społeczna inicjatywa Jakuba Słomkowskiego, który wraz ze Stowarzyszeniem Nie Z Tej Bajki zwraca uwagę na zapomnianą i niszczejącą od lat nieczynną XIXwieczną Hutę w Ostrowcu Świętokrzyskim. Poprzez zaproszenie ludzi na kolację, pośrodku byłego głównego planu Huty, artysta zwraca uwagę nie tylko na to konkretne miejsce, ale też wyczula zwiedzających do odszukiwania podobnych miejsc w całej Polsce. „Kolacja na Hucie” ma na celu ożywienie Starej Huty przy wykorzystaniu potencjału jaki drzemie w obiektach o industrialnej architekturze. Podczas kolacji każdy uczestnik może się zaprezentować, bądź zrealizować własny projekt: koncert, performans, happening, projekcje filmów i specjalnie przygotowanych wizualizacji. Wystawa w Galerii Kordegarda przedstawia dokumentację akcji „Kolacja na Hucie” z 5 lat jej istnienia, a także pokazuje prace, które powstały na skutek inspiracji hutą i tematem przestrzeni opuszczonej. Wystawie będą towarzyszyć liczne działania performatywne, koncerty, wykłady i happeningi.

Najnowszy projekt Szymona Rogińskiego pełny jest wizualnych paradoksów i nieoczywistości. Choć wiele z jego zdjęć powstaje bez wyraźnych manipulacji, to jednak często efektem działań Rogińskiego są przedstawienia zmierzające w stronę abstrakcji. Tak stało się chociażby w fotografiach, na których ukazał on płynące po nocnej tafli Wisły tytułowe kry lodowe, obserwowane z perspektywy jednego z warszawskich mostów. Jak sam pisze o swoich pracach: „Te fantastyczne formy zlepiają się w coraz to większe płaszczyzny, stopniowo ogarniając rzekę i tworząc w końcu lodową pokrywę, która płynąc przez miasto wydaje złowieszcze dźwięki. [...] Nocą, na czarnym tle wody ich kształty stają się najbardziej widoczne i dostrzegam je jako zmienne, dryfujące z prądem rzeki abstrakcyjne obrazy.” Złowieszczy nastrój, o którym wspomina Rogiński, cechuje fotografie z tego cyklu, w których nie brakuje odniesień do negatywnej symboliki mroku, i które zdają się ponadto eksplorować najgłębsze zakamarki ludzkiej psychiki.

Już od 35 lat, co roku, grupa wybitnych artystów i projektantów z całego świata przyjeżdża do Polski, aby pracować razem w dolnośląskich fabrykach porcelany. Międzynarodowe Sympozjum Ceramiki „Porcelana Inaczej” stało się platformą, dzięki której artyści ceramicy - zarówno początkujący jak i doświadczeni, reprezentujący różne kultury (od USA, przez Europę do Daleki Wschód) - mogą się spotkać, poznać i wspólnie pracować, ucząc się od siebie nawzajem i czerpiąc z wzajemnych - często bardzo różnych - doświadczeń.

Dokumentalizm należy do najbardziej inspirujących i aktualnych postaw artystów wobec rzeczywistości. Nawet jeśli w ostatnich dwudziestu latach ogłaszano wielokrotnie nadejście epoki rzeczywistości wirtualnej, trudno nie zauważyć, że to właśnie zainteresowanie politycznym, społecznym, ekonomicznym wymiarem życia rozwija się najbardziej dynamicznie w sztuce współczesnej, nie tylko tej deklarującej się jako zaangażowana. Jednocześnie w polskich badaniach nad sztuką współczesną i kulturą wizualną wyraźnie brak jest dogłębnej analizy kategorii dokumentu (dobrze rozpoznanej swoją drogą w obszarze nauk historycznych). Organizowany przez CSW Zamek Ujazdowski trzyletni program „Postdokument” – tak jak chciałaby tego wybitna fotografka i teoretyczka Martha Rosler – łączyć ma ekspozycję najciekawszych zjawisk w tej kategorii z obszaru fotografii, filmu, literatury faktu i jednocześnie poszerzać kontekst teoretyczny. Pierwszą wystawą zorganizowaną w ramach „Postdokumentu” jest „Świat nie przedstawiony. Dokumenty polskiej transformacji po 1989 roku”. Wystawie towarzyszy program filmowy, przedstawiający filmy dokumentujące najważniejsze przemiany, jakie dokonały się w Polsce w ostatnim dwudziestoleciu. Pokazom towarzyszyć będą spotkania z autorami filmów, dokumentalistami, artystami i fotografami, których zdjęcia prezentowane są na wystawie.

"Ostatnia miłość na Ziemi" to oryginalne połączenie zmysłowego romansu i kina katastroficznego. W rolach głównych Ewan McGregor ("Debiutanci", "Autor widmo") i Eva Green ("Casino Royale") jako nieznajomi, którzy spotykają się przypadkowo i szaleńczo w sobie zakochują. Wkrótce świat stanie w obliczu tajemniczego zagrożenia, mogącego być końcem ludzkości.