Białystok

Wystawaindywidualna Polowanie Angeliki Markul stanowi rozwinięcie wątków podejmowanych przez artystkę niemalże od początku jej kariery artystycznej. Za pomocą oszczędnych środków i gestów Markul buduje wyjątkowe sytuacje rzeźbiarskie i audiowizualne – enigmatyczne, wielowymiarowe, niepoddające się jednoznacznym interpretacjom i intrygujące sposobem wykonania. Bez epatowania makabrą i grą na emocjach widzów artystka, poprzez ucieczkę do świata natury, pokazuje emocjonalne i egzystencjalne stany człowieka, w szerszym zaś ujęciu – kondycję człowieka z jego pragnieniami, lękami i słabościami.

Można powiedzieć, że głównym przedmiotem zainteresowania Anety Grzeszykowskiej są zmysły—zwłaszcza spojrzenie i jego (prze)moc—czy ogólniej zmysłowość ciała, jego autonomia wobec tego, co zwykliśmy nazywać „ja”, jego sposoby i formy bycia w świecie. Lecz na tym nie koniec. Zwłaszcza w ostatnich latach istotne miejsce w imaginarium artystki zajmuje czas jako kategoria tyleż centralna dla naszego doświadczenia co płynna i nieuchwytna. Interesują ją zwłaszcza momenty, w których ulegają zawieszeniu wyraźne granice między teraźniejszością a czasem przeszłym ukazując, jak te czasowości zamieszkują siebie nawzajem.

Nie widzę nie dlatego, że jestem ślepy – nie widzę dlatego, że nie jestem ślepy na zbyt wiele rzeczy. Każdy kolejny obraz z tysięcy, jakie codziennie mnie atakują, sprawia, że postrzegam je coraz mniej intensywnie. Przestaję rozróżniać to, na co patrzę. Polem widzenia rządzi dziś zasada zrównoważonej przesady. Neutralne tło zniknęło, wszędzie czyha kalejdoskop barwnych form, pulsujący ekran, tematyczna fasada lub krajobraz. Strumień call to action utrzymuje w stanie permanentnej euforii i zobojętnienia. Nieustający wir estetycznych podniet, paradoksalnie, jest na tyle silny, by stale pobudzać, i na tyle homogeniczny, by nigdy nie obudzić. Opalamy się w nieprzejrzystym blasku niekończącego się strumienia medialnych przekazów. Na utartych szlakach reżimu widzialnego próżno szukać wytchnienia. Wyjście z sytuacji przesytu leży na manowcach, wśród rozbitych betonowych bloków, szarego styropianu, pałąkowatych prętów tworzących bramę do ekscentrycznego getta zredukowanych form i hipnotycznych szarości sztuki Piotra Łakomego.

Igor i Ivan Buharov (Kornél Szilágyi i Nándor Hevesi) działają jako duet artystyczny od 1995 roku. Zajmują się filmem eksperymentalnym, muzyką i sztukami wizualnymi, współpracują również z różnymi grupami spoza sfery sztuk pięknych. Od 1995 roku grają w zespole Labor 40, od 1998 – w awangardowym jazzbandzie Pop Ivan, są również współtwórcami kolektywu Kaos Camping, prezentującego perfomanse audiowizualne. Pochodzący z Budapesztu artyści poznali się w latach 90. ubiegłego wieku podczas studiów w Kolegium Pedagogicznym w Egerze – od tej pory wspólnie tworzą filmy i muzykę. Nándor jest również malarzem i muzykiem uprawiającym free jazz, natomiast Kornél studiował na Wydziale Intermediów Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Budapeszcie, gdzie obecnie odbywa studia doktoranckie z zakresu sztuki.

Zapraszamy na najbliższe oprowadzanie kuratorskie po wystawach IGORA i IVANA BUHAROVA - Bez steru oraz PIOTRA ŁAKOMEGO - nic nie widzę, nic nie słyszę, nic nie mówię / I see no evil, I hear no evil, I speak no evil.

stara elektrownia, ul. Elektryczna 13, wejście od ul. J. K. Branickiego wykład będzie wygłoszony w języku angielskim, tłumaczony równolegle na język polski

Impreza towarzysząca realizowana podczas trwania wystawy PODRÓŻ NA WSCHÓD

rzeźby i filmy

wielka wystawa w Galerii Arsenał w Białymstoku