Wydarzenia

Za nami letnia edycja konkursu Canon&Komputronik: „Foto inspiracje” oraz pierwsze warsztaty. Głosowanie zakończyło się 15 września 2014 - wyłoniony został zwycięzca nagrody publiczności jak i nagrody głównej:

Kradzież to kradzież. I nie ma na to usprawiedliwienia...

Zjawisko odkrywania artystek, których twórczość umknęła głównemu nurtowi w swoich czasach sprawia, że zmienia się obraz historii sztuki drugiej połowy XX wieku. Artystki te nie tylko eksperymentowały formalnie, intuicyjnie podejmowały nowe tematy, ale pozostając nieakceptowane przez główny nurt modernizmu, często tworzyły w izolacji lub co najmniej na uboczu. Tymczasem mowa tu o pionierkach, które wymyślały język współczesnej ekspresji. Takim przypadkiem jest twórczość Marii Bartuszovej.

Jak w czasach technologicznego przyspieszenia i naszego codziennego kontaktu z nowymi mediami kształtuje się doświadczenie tożsamości i społecznej interakcji?

Dominik Ritszel (ur. 1988) jest absolwentem Wydziału Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach; zajmuje się filmem i wideo. Narracja jego prac budowana jest obrazem. Ritszel rejestruje, obserwuje, a czasem podgląda zastane i zaaranżowane sytuacje. Tworzy portrety psychologiczne grup i jednostek, usytuowane często w anonimowych przestrzeniach wypełnionych niepokojąca ciszą. Dominik Ritszel jest zdobywcą stypendium MKiDN Młoda Polska w 2014 roku oraz laureatem trzeciej edycji konkursu Fundacji Gray House w 2013 roku, którego jury doceniło go za "za odwagę i umiejętność niebanalnego posługiwania się poetyckim, metafizycznym językiem w celu wydobywania znaczących detali spod warstw codziennej rutyny".

"The Man Who Did All Things Forbidden" (Człowiek, który robił wszystko, co zabronione) to 40-minutowy film fabularny zrealizowany na zamówienie 8. Biennale Sztuki Współczesnej w Berlinie. Jego premiera miała miejsce 27 maja 2014, zaś dziennikarze oraz eksperci z dziedziny sztuki uznali ten film za jedno z najlepszych dzieł w programie biennale.

Street art to ostatnio gorący i medialny temat, nie tylko u nas. Żadne zjawisko w dziejach sztuk wizualnych nie zdołało nigdy rozwinąć się na taką skalę, pomijając jednocześnie oficjalny, zinstytucjonalizowany system wartościowania sztuki. Przełamanie monopolu artworldu jest w dużym stopniu zasługą internetu i odziedziczonej po graffiti zasady, że kwestia wartości artystycznej jest negocjowana wspólnie, przez wszystkich uczestników tej międzynardowej społeczności. Dzieje się to na ulicy, w sieci, w ramach bezpośrednich środowiskowych kontaktów.

BWA Galeria Sztuki w Olsztynie zaprasza na wystawę grupy artystycznej PENDZLE tworzonej przez tak uznanych artystów jak: Tomasz Ciecierski, Ryszard Grzyb, Robert Maciejuk, Paweł Susid, Tomasz Tatarczyk, Włodzimierz Jan Zakrzewski.

W ciągu 40 lat fotografowania Zbigniew Podsiadło sięgał po różnorodne tematy, od portretów starców, pozujących na przyzbach swoich rozpadających się chałup lub na ulicy, poprzez sielskie pejzaże, zadumę miejsc sakralnych, fascynujące spektakle światła, do widoków zapyziałej prowincji, gdzie nawet diabeł nie mówi dobranoc, bo dawno stamtąd wyjechał ostatnim pociągiem z zamkniętej stacyjki.

W Muzeum Narodowym w Warszawie od 11 września będziemy mogli oglądać wystawę poświęconą masonerii, jednemu z ważniejszych, a nieczęsto przywoływanych składników kultury polskiej i powszechnej, począwszy od XVIII wieku do dnia dzisiejszego. Niezwykła ekspozycja pokaże kształtowaną przez masonerię na przestrzeni wieków wizję świata: polityki, sztuki, społeczeństwa.

“Były jeszcze dwie klatki schodowe, ale zburzono je, by wybudować ulicę, tę, która była pod Nową Wałową”, “Naprzeciwko kamienicy była dziura w płocie, przez którą moi chłopcy przenosili chleb dla strajkujących stoczniowców”, “Najpierw zburzono mur dzielący kamienicę i Instytut Sztuki Wyspa” to niektóre ze wspomnień mieszkańców kamienicy Jaracza 12-13.

Dwie prace Artystki Kasi Gawron biorą udział w wystawie SEAMS w Londynie, w galerii Hoxton Arches.

Zapraszamy na wernisaż Laury La Wasilewskiej! Artystki i kuratorki sztuki, która znalazła dosyć szerokie uznanie wśród wielu mediów (telewizji, radia czy prasy a także licznych portali internetowych).

Wybierając się w podróż do Argentyny duet Graw Böckler we współpracy z Pauliną Jeziorek przygotowali serię pytań dotyczących kryzysu w 2001 roku, które następnie zadali znajomym Argentyńczykom. Jak sobie poradzili bez pieniędzy? Czy zetknęli się z przemocą? Jak wyglądała ich praca twórcza? Czy ich życie trwale się zmieniło? Czy kryzys wpłynął na ich poglądy polityczne? Czy wpłynął na ich związki lub sytuację rodzinną?

Sezon powakacyjny Galeria STALOWA rozpoczyna wystawą zbiorową pt. „Pejzaż miejski” prezentującą prace czwórki malarzy: Pawła Słoty, Marii Kiesner, Zbigniewa Blukacza, Artura Przebindowskiego i fotografika Andrzeja Koniakowskiego. Są oni przedstawicielami młodego i średniego pokolenia twórców.

Tytuł wystawy Gosi Golińskiej i Anny Nizio „my grrrl” można tłumaczyć jako „my dziewuchy” lub „moja dziewczyna”. Nawiązuje on też do nazwy działającej w latach 90-tych amerykańskiej undergroundowej punkowej feministycznej formacji "Riot grrrl". Używając tego zniekształconego angielskiego słowa girls - dziewczyny, artystki świadomie kierują naszą uwagę na bardzo istotny feministyczny wydźwięk ich prac - i właśnie ten społeczny aspekt, komentarz do pozycji kobiety we współczesnym świecie, łączy ich, estetycznie bardzo odmienną, twórczość.

Michał Szlaga to niewątpliwie artysta totalny, bezwarunkowo oddany temu, co robi. Szlaga - przede wszystkim i zawsze - kronikarz gdańskiej stoczni, dokumentalista znany z wnikliwych, wręcz brutalnie apokaliptycznych obrazów transformacji - nie tylko ustrojowej, ale również urbanistycznej gdańskiego portu.

6 sierpnia 2014 roku, w setną rocznicę wymarszu 1 Kompanii Kadrowej, w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie otwarta zostanie wystawa poświęcona Legionom Polskim.

„Sterownik czasu rzeczywistego” – wystawa przygotowana przez Martę Węglińską, Macieja Nowackiego i Martę Hryniuk – swoją pierwszą odsłonę miała w galerii Silverado mieszczącej się przy poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych. W Miejscu Projektów Zachęty kuratorzy pokażą inną wersję tego projektu, stawiając pytania o naturę i szanse powtórzenia założeń pierwowzoru.

Samuel Beckett pyta o sens życia człowieka, jego osobisty dramat w kontekście Cywilizacji, Czasu oraz Miejsca. Sztuka Nie Ja odnosi się do egzystencjalnych pytań o kobietę. Mówi o mechanicznym żywocie kobiety, która myśli, że została ukarana przez Boga. Nie wnikając w powód wie, że nie cierpi, tak jak nie odczuwa przyjemności w życiu. Kobieta wierzy, że ma coś ważnego do powiedzenia.