Wydarzenia

WIANEK I WANNA. SZTUKA FEMINISTYCZNA WOBEC TRADYCJI OFELICZNEJ - WYKŁAD KATARZYNY CZECZOT Ofelizm nie jest pojęciem analogicznym do hamletyzmu. Na jego znaczenie bowiem składa się przede wszystkim kod wizualny: długie, pogrążone w nieładzie włosy, rozchełstane ubranie, kwiaty i woda – na której unosi się martwe ciało pięknej kobiety. Ofeliczne imaginarium więc... skupia w sobie – obecne od wieków w kulturze Zachodu – wyobrażenia na temat kobiecej cielesności i seksualności. Jak funkcjonuje ono w sztuce feministycznej?

"Od wielu lat mówi się o sukcesach polskich artystów. Politycy chętnie wysługują się artystami, by stworzyć pozytywny wizerunek naszego kraju za granicą - byliśmy tego świadkami podczas polskiej prezydencji w Unii Europejskiej. Można odnieść wrażenie, że artysta to osoba uprzywilejowana. Nic bardziej mylnego!"

Wykład jednego z najbardziej znanych włoskich krytyków sztuki, ojca transawangardy Achille'a Bonito Olivy

Wystawy, performance, oprowadzanie po CSW, oprowadzanie po wystawach, wykład, przeprojekt

Sabot kontynuuje eksploracje formatu wystawy (słowo format kojarzone jest z grą, aranżacją, relacją, korelacją.

Autorzy projektu zapraszają widzów do wykreowanej przez siebie krainy, w której rozmaite istoty – ludzie, rośliny, zwierzęta oraz stwory z pogranicza świata komputerów i dizajnu – pokojowo ze sobą koegzystują, tworząc harmonijny ekosystem.

Oficjalne rozpoczęcie Nocy Muzeów z udziałem władz miasta połączone z otwarciem trzech nowych wystaw. W tę noc w MOCAK-u mile widziany jest specjalny dress code, który opiera się na sportowej stylizacji. Na zwiedzających, którzy pojawią się w MOCAK-u w dresie, czekają nagrody.

Subiektywna Linia Autobusowa to autorski projekt Grzegorza Klamana, w którym byli pracownicy Stoczni Gdańskiej oprowadzają po swoim byłym miejscu pracy, jego gospodarczej, politycznej, osobistej, acz subiektywnej historii. Za każdym razem 33 pasażerów rusza w podróż historycznym "ogórkiem" – Jelczem RTO.

Blisko 40 artystów ilustratorów, około 400 ilustracji dla dzieci, rzeźby Józefa Wilkonia i polskie filmy animowane. Wystawa skierowana do dzieci i młodzieży, przygotowana tak, by trafiła również do dorosłych odbiorców sztuki. Obejmuje zbiór prac polskiej ilustracji z kilku okresów poprzez pryzmat bajkowej roślinności, zwierząt oraz piratów.

Coraz to nowsze produkty zalewają światowy rynek. Nieustannie działające taśmy produkcyjne zużywają ogromne ilości energii. Marnotrawstwo stało się symbolem XXI wieku. Nie mamy umiaru w zużyciu i konsumpcji. Równowaga ekologiczna świata uległa zachwianiu. W obliczu tak daleko idącego zużycia środowiska, świat musiał poszukać lekarstwa. Znalazł… recycling, który już wkrótce stał się obowiązującym trendem. Ze śmietników przeszedł do świata mody, sztuki i designu. Stał się inspiracją i sposobem na życie. Z zachodu do Polski trafił z dużym opóźnieniem, ale powoli zyskuje na znaczeniu. Jest coraz bardziej widoczny na ulicy i w naszym najbliższym otoczeniu.

Wystawa poświęcona jest początkom sztuki wideo, jednego z najważniejszych nowych nurtów w sztuce współczesnej, powstałego w latach 60. XX wieku, wyznaczającego rytm modernistycznych, postmodernistycznych, a następnie postmedialnych przemian współczesnej kultury i sztuki.

Wystawa jest konfrontacją prac trzech artystów podejmujących podobną tematykę w różnych technikach graficznych. Prace pokazują tajemnice Wszechświata, świat emanujący energią i pięknem.

Liwia Sztyc to młoda utalentowana artystka z Lublina, rocznik 1983, absolwentka Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie, kierunku Grafika. Artystka w swojej twórczości wnikliwie bada różnorodne kody estetyczne współczesnej ikonosfery, nie wyłączając z nich wizualnych reprezentacji roszczących sobie miano sztuk plastycznych. Poddaje je wszelakim przetworzeniom i transformacjom, po to, by ujawnić tkwiące w nich absurdy. Jednocześnie poddaje refleksji sposoby ich dystrybucji, szczególnie w obszarze ich tzw. obiegu instytucjonalnego.

Christa Sommerer i Laurent Mignonneau od dwóch dekad tworzą interaktywne urządzenia symulujące procesy ewolucyjne i zachowania żywych organizmów poprzez tworzenie komputerowych algorytmów. Podstawą jest więc dla nich kod – kod komputerowy jako metafora bądź lustrzane odbicie kodu genetycznego. Wystawa wpisuje się w niezmiernie aktualną i ważną debatę na temat bioetyki, biotechnologii oraz inżynierii genetycznej. Artyści stawiają podstawowe pytania filozoficzne dotyczące istoty i definicji życia, pojęcia ewolucji, problemów etycznych związanych z hodowlą tkanek. Na wystawę Christy Sommerer i Laurenta Mignonneau złożą się takie prace jak: Life Spacies II, Phototropy, A-Volve, Mobile Feelings, Eau de Jardin, Life Writer.

Wystawa jednego z najwybitniejszych polskich i europejskich twórców plakatu Wiesława Wałkuskiego. Organizatorami są Galeria Teatru Rampa oraz Fundacja Epoka. Wystawa towarzyszy Międzynarodowemu Biennale Plakatu 2012.

W wystawie udział biorą m.in. Agata Biskup, Azorro, Bogna Burska, Przemek Czepurko, Roman Dziadkiewicz, Wojtek Gilewicz, Justyna Gryglewicz, Łukasz Jastrubczak, Igor Krenz, Marek Kamieński, Mateusz Kula, Mikołaj Małek, Bartek Materka, Wilhelm Sasnal, Łukasz Skąpski, Kuba Woynarowski, Piotr Wyrzykowski.

Wystawa "Poznaj moje wnętrze" to przegląd prac studentów ASP Wydziału Architektury Wnętrz. Obejmuje ona prace z dziedziny projektowania wnętrz, wystawiennictwa, architektury, komunikacji wizualnej, mebla jak i sztukę czystą – malarstwo i rzeźbę. Tytułowe wnętrze odnosi się do specjalizacji wydziału jak również do emocji i osobowości autorów, które przekazują poprzez swoje prace. Chcą oni pokazać zwiedzającym część siebie za pomocą gry form, przestrzeni i koloru. Ekspozycja jest od początku do końca inicjatywą studencką. Zazwyczaj ich projekty są prezentowane na wystawach końcoworocznych, organizowanych przez innych. Tutaj natomiast jest to ich własne spojrzenie na swoje prace. Prace są eksponowane w innej konwencji niż zazwyczaj. Nie ma tu sztywnego podziału na pracownie, lecz projekty z różnych dziedzin sztuki są zestawione razem. Zastosowane kategorie mają charakter bardziej plastyczny a wyznacznikiem jest tu kolor, forma, faktura Projekty użytkowe oraz malarstwo i rzeźba uzupełniają się nawzajem. Często stają się one przez to bardziej wyraziste, silniej działają.

Wystawa fotografii, wideo, instalacji autorstwa Marka Poźniaka i Anny Cieśli. Horyzont jest miejscem umownym, będącym granicą ludzkiej percepcji. Co znajduje się za horyzontem? Czy horyzont, dzięki sztuce, może być ciągle przesuwany? Może warto się go pozbyć dla szerszego otwarcia na głębsze doświadczenia życia i sztuki. Bez horyzontu możliwe jest swobodniejsze poruszanie się między mediami w sztuce. Brak horyzontu, w nadziei autorów wystawy, otworzy nas na „nowe”.