Wydarzenia

Wystawa Obiekty i Dezintegracje to prezentacja twórczości artystek, które w swoich pracach odwołują się do zagadnień rekonstrukcji, reorganizacji, dezintegracji form i obiektów oraz ich relacji wobec języka, a tym samym procesu przekładalności. Przekładalność ta w sposób nieoczywisty rozciąga się w czasie i przestrzeni, umieszczając poszczególne znaczenia pomiędzy fragmentem a całością, jednością a wielością oraz pomiędzy porządkiem a chaosem. Poprzez zmianę porządku rzeczy ukazuje i uaktywnia dynamikę odmiennych trajektorii, zestawów, konfiguracji czy analogii. Sugeruje równoległą fragmentaryczność rzeczywistości, pamięci, wyobraźni, oddziaływań, pasji i różnic; rozbiera na części coś co zdawało się być całością, a tym samym wyznacza granice, zarys poszczególnych fragmentów. Operuje czasem i przestrzenią, która funkcjonuje pomiędzy, często podkreślając tymczasowy wymiar stanu dezorientacji.

W sobotę 31 marca skwer Tekli Bądarzewskiej ożywią działania przygotowane przez organizacje społeczne i kulturalne z tzw. Okrąglaka przy Andersa 13. Stacja Muranów zaprosi na pierwszą wiosenną garage sale, a sklep autorski Joanny Klimas „sobotę otwartych drzwi”. Zapraszamy na oprowadzania po wystawach: Zbigniewa Dłubaka (Geometrie, Fundacja Archeologia Fotografii), Roberta Maciejuka (Wazony, Galeria Starter) oraz Aguli Swobody (Mi powiedz, Fundacja PSW), a także na kiermasz wydawnictw i edycji, wśród nich między innymi: - portfolio z wystawy Foto-soc-dizajn 50. 60.: Tadeusza Sumińskiego, "Warszawskie dworce PKP, 1963" – premiera! (Asymetria, FAF) - portfolio Zbigniewa Dłubaka – „Sklep Adam, 1962" – premiera! (Asymetria, FAF) - portfolio i książka „Stadion ‘55” oraz publikacja "1 i 2" Piotr Bosacki/Janusz Bąkowski (FAF) - książki wydawnictwa Morava Books - Wazony i Echo Park (Galeria Starter) - katalogi wystaw (Fundacja PSW) - zdjęcia z wystawy Michała Grochowiaka oraz kolaże ze starych galeryjnych plakatów przygotowane przez Lenę Szczesną (Galeria Starter) Gościnny udział zapowiedziały również: Raster i galeria Asymetria. Za relaks odpowie FundacjaCafé serwująca doskonałą kawę oraz kolorowe, wiosenne specjalności kuchni.

Czy udaje się (i czemu ma służyć) rehabilitowanie pamięci o seksualnych innowiercach? Historia o Polsce sprzed wynalezienia geja (jak wiadomo, ten w naszym kraju odkrył się/został odkryty dużo później), ale bez etnograficzno-muzealnego pokazywania ludzkich eksponatów. Karol Radziszewski i Bartek Lis porozmawiają z Juanitą i Śledzikiem o archeologii homoseksualnego życia we Wrocławiu przed 1989 rokiem oraz (nie)tożsamości, ciotach i pikietach. Zapytają też, czy te wszystkie rekwizyty udało się przenieść do „wolnej Polski”.

Z europejskiego punktu widzenia kaligrafia oraz manga (komiks japoński) stanowią dwa odrębne gatunki sztuki. W Japonii granica między nimi nie istnieje, bowiem manga bierze swój początek z prób malowania przy użyciu prostego pędzla. XIX wieczny komiks Hokusai jest jednym z jej najbardziej znanych przykładów. Pędzel dla Azjatów był niezbędnym narzędziem codziennego użytku od czasów starożytnych. Jego zastosowanie łączy kaligrafię i manga, pomimo istnienia różnic w sposobach słownej i obrazowej narracji. Zdarza się, że niekiedy używa się zarówno obrazu, jak i tekstu jako uzupełnienia. Na wystawie w SPOT. będziemy mogli odnaleźć nie tylko ilustracje z tekstem, ale także przykłady kaligrafii z połączonej z obrazem, w których wydają się być one względem siebie komplementarne. Można zaryzykować stwierdzenie, że manga jest współczesnym stylem japońskiej ekspresji. Obecnie artyści japońscy używają głównie długopisów oraz programów graficznych, ale wszystkie one mają swoje źródło w ekspresji pędzla. Japońska manga żywi się dynamiką wywodząca się z pociągnięć pędzla i jest zupełnie różna do bazującego na użyciu długopisów oraz ołówków europejskiego czy amerykańskiego komiksu, w których linia jest niezmienna w swej grubości,kształcie oraz nasyceniu. Podczas gdy amerykański komiks czyni swoim bohaterem Supermana, Spider Mana czy Batmana, to japońska tradycja komiksu dowodzi, że bohaterem może być każdy. Z tego powodu twarze postaci mangi są zawsze bardziej zróżnicowane pod względem ekspresji, co sprzyja budowaniu relacji bohater – czytelnik.

Nie widzę nie dlatego, że jestem ślepy – nie widzę dlatego, że nie jestem ślepy na zbyt wiele rzeczy. Każdy kolejny obraz z tysięcy, jakie codziennie mnie atakują, sprawia, że postrzegam je coraz mniej intensywnie. Przestaję rozróżniać to, na co patrzę. Polem widzenia rządzi dziś zasada zrównoważonej przesady. Neutralne tło zniknęło, wszędzie czyha kalejdoskop barwnych form, pulsujący ekran, tematyczna fasada lub krajobraz. Strumień call to action utrzymuje w stanie permanentnej euforii i zobojętnienia. Nieustający wir estetycznych podniet, paradoksalnie, jest na tyle silny, by stale pobudzać, i na tyle homogeniczny, by nigdy nie obudzić. Opalamy się w nieprzejrzystym blasku niekończącego się strumienia medialnych przekazów. Na utartych szlakach reżimu widzialnego próżno szukać wytchnienia. Wyjście z sytuacji przesytu leży na manowcach, wśród rozbitych betonowych bloków, szarego styropianu, pałąkowatych prętów tworzących bramę do ekscentrycznego getta zredukowanych form i hipnotycznych szarości sztuki Piotra Łakomego.

Igor i Ivan Buharov (Kornél Szilágyi i Nándor Hevesi) działają jako duet artystyczny od 1995 roku. Zajmują się filmem eksperymentalnym, muzyką i sztukami wizualnymi, współpracują również z różnymi grupami spoza sfery sztuk pięknych. Od 1995 roku grają w zespole Labor 40, od 1998 – w awangardowym jazzbandzie Pop Ivan, są również współtwórcami kolektywu Kaos Camping, prezentującego perfomanse audiowizualne. Pochodzący z Budapesztu artyści poznali się w latach 90. ubiegłego wieku podczas studiów w Kolegium Pedagogicznym w Egerze – od tej pory wspólnie tworzą filmy i muzykę. Nándor jest również malarzem i muzykiem uprawiającym free jazz, natomiast Kornél studiował na Wydziale Intermediów Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Budapeszcie, gdzie obecnie odbywa studia doktoranckie z zakresu sztuki.

Wystawa prezentuje najnowsze obrazy artystki pochodzące z ostatnich cykli. Znajdziemy na nich ujęcia mikro i makro; pejzaże, wnętrza, bliskie kadry organicznych faktur, sceny rodzajowe i fantastyczne. Kluczem do wystawy stała się stara latynoska baśń o rzęsie z oka wilka. Dziewczynkom mówi się, żeby nie wchodziły do lasu, bo mieszka tam groźny wilk. Baśń opowiada historię dziewczyny, która pomimo przestróg, nie tylko zapuściła się w leśną gęstwinę, ale pomogła uwięzionemu w sidłach wilkowi. Ten, za odwagę i ofiarowaną mu pomoc, podarował dziewczynie swoją rzęsę, dzięki której mogła spoglądać na świat odróżniając dobro od zła. Stała się silna i sprawiedliwa.

Galeria Miejska bwa zaprasza w najbliższy piątek (30 marca) o godzinie 18.30 na kolejne "Spotkanie z dokumentem". Tym razem gościem będzie Marcel Łoziński. Zobaczymy jego dwa filmy: "Wszystko może się przytrafić" oraz najnowszą produkcję "Tonia i jej dzieci". Jednak największą atrakcją będzie przyjazd znanego reżysera. Spotkanie z nim rozpocznie się zaraz po projekcji filmów i poprowadzi je znana dziennikarka Katarzyna Marcysiak.

Zapraszamy na najbliższe oprowadzanie kuratorskie po wystawach IGORA i IVANA BUHAROVA - Bez steru oraz PIOTRA ŁAKOMEGO - nic nie widzę, nic nie słyszę, nic nie mówię / I see no evil, I hear no evil, I speak no evil.

W ramach programu towarzyszącego wystawie Układy równoległe GEGO/Maziarska/Trockel realizowana będzie kolejna już seria spotkań dla seniorów, której celem jest zapoznanie zainteresowanych z problematyką naszych wystaw oraz edukacja z zakresu sztuki współczesnej. Projekt Bliżej sztuki jest wspólnym przyglądaniem się dziełom i ich twórcom. W przypadku wystawy Układy równoległe są to prace trzech artystek: Gertrude Goldschmidt, znanej jako Gego, Jadwigi Maziarskiej oraz Rosemarie Trockel. Ich drogi artystyczne zostały ukształtowane przez różne tradycje i środowiska twórcze. Każdą z artystek cechuje jednak dystans i odrębność wobec głównych nurtów sztuki, czego przyczyny będziemy się starać wyjaśnić. Wspólne oglądanie dzieł sztuki, pogłębione informacjami na temat ich autorek, a także rozmowa, wymiana spostrzeżeń i uwag stwarzają okazję do zrozumienia sztuki współczesnej i dają przyjemność świadomego obcowania z nią.

Flexible to warsztaty projektowania własnej, unikalnej kompozycji na tekstyliach przy użyciu folii termotransferowej flex i termoprasy pod czujnym okiem członków kolektywu MASSMIX . Każdy uczestnik warsztatów otrzymuje komplet elementów wyciętych w folii flex i przy naszej pomocy lub bez niej tworzy kompozycję którą następnie nanosimy na przyniesione przez warsztatowiczów tekstylia. Massmix Flex to gorące haute couture własnego autorstwa, którego próżno szukać w bananowych butikach. Nie zapomnijcie o przyniesieniu ciuszków które chcielibyście ozdobić. Koszt: 30 pln od osoby za 3h warsztat ilość miejsc ograniczona zapisy na vlepvnet@gmail.com w temacie prosimy wpisywac "FLEXIBLE"

Muzeum Lat Szkolnych Stefana Żeromskiego, Oddział Muzeum Narodowego w Kielcach zaprasza na kolejne spotkanie w literackim salonie. Gościem najbliższego wieczoru będzie Jacek Hugo-Bader znany polski reportażysta specjalizujący się w tematyce rosyjskiej. Autor zbioru reportaży Biała gorączka, książki W rajskiej dolinie wśród zielska, nominowanej do Nagrody Literackiej NIKE, a także współautor filmu dokumentalnego Jacek Hugo-Bader. Korespondent z Polszy. Hugo-Bader był dwukrotnie uhonorowany nagrodą Grand Press (1999, 2003) i głównymi nagrodami Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Za Białą gorączkę otrzymał w 2010 roku Nagrodę im. Arkadego Fiedlera "Bursztynowy Motyl".

wulgarne „ordynarne, nieprzyzwoite, obsceniczne, niestosowne“; „pozbawione subtelności, smaku“; “nadmiernie uproszczone, spłycone“ „łac. vulgaris – od vulgus: lud, tłum, motłoch“ Fotografia jest dziś językiem powszechnym, bardziej uniwersalnym niż słowo - globalnym, prostym, szybkim i wrażeniowym. Obraz fotograficzny pozornie nie wymaga kompetencji symbolicznych - odbierany jest holistycznie i daje natychmiastowe zrozumienie istoty. Zdjęcie sprawia pozory obiektywizmu, a zarazem poczucia intymności. Witek obierając sobie za temat wulgarność stawia pytanie o te pozory, poddaje w wątpliwość dosłowność przekazu w fotografii oraz faktyczną bliskość w relacji widza z tym, co fotografowane. Pokazując fotografię, jako medium przekraczające struktury języka, dowodzi, że w praktyce fotografowania Suche może być zarazem Wilgotnym.

Na chwilę przed wybuchem wielkiej wiosny, galeria Design zaprasza na dwie wystawy jednego autora, Karola Krukowskiego, artysty związanego z wrocławskim środowiskiem fotograficznym. Jest to rzecz w tej galerii bezprecedensowa – oto mamy do dyspozji dwa odrębne światy, następujące po sobie w czasie, zaprojektowane przez jedną osobę, prezentowane w jednej przestrzeni. W ramach pokazu odbędzie się premiera książki fotograficznej “Rozbite-marzenie” (projekt: Joanna Wojtuś) nad którym autor pracował przez ostatni rok.

Po wystawie „TO GET THERE”, która skupiła śmietankę rodzimej sceny, tym razem proponujemy trochę oddechu o polskich smaków. Z samego serca graffiti, zza wielkiej wody pokażemy w V9 prace JURNA oraz europejskiego duetu tylko z metryki, GREAT oraz BATES, którzy o genezie swych liter mówią Ameryka. Trio znane z wrzutów pełnych kolorów, które pozostawiają na ulicach całej Europy jak i Ameryki, kiedy wkraczają na salony ze swoimi alfabetowymi zabawami, jedynie zamieniają puszki z farbą na bardziej dystyngowane narzędzia, jednak nadal ich głównym celem jest wyginanie, łamanie i cudaczenie języka pisanego. Panowie rządzący słowami na ulicach, vandale-nie analfabeci pokażą swoją wystawą jak bez ograniczeń można się bawić literkami. Tu chodzi o litery! Nic innego się nie liczy! krzyczą prace Batesa, Jurne i Greata. Na wystawie zobaczymy tę uliczną typografię przeciśniętą przez siatki sitodruku, wycięte niczym łowickie wycinanki, ale też poczujemy areozolową typografię. To pierwsza taka wystawa MADE in USA w Polandzie.

W ramach wykładu przyglądając się m.in. takim wystawom jak „Gender Check”, „Inside the visible”, „WACK”, „Re.act.feminism”, czy „Niezgrabne przedmioty” chciałabym zastanowić się nad rożnymi strategiami pracy z widzem przy pomocy medium jakim jest ekspozycja. Zagadnienie to interesuje mnie szczególnie w kontekście sztuki feministycznej, która w moim odczuciu jako swoje główne zadanie postawiła redefinicję polityczności jako redystrybucji tego, co zmysłowe poza uprzedmiotawiającym spojrzeniem.

Na warsztacie będzie można poznać cały proces sitodruku: od przygotowania sita po jego druk na wszelakich tekstyliach, papierach, czy foliach. Przyjdź z własnym plikiem, pokażemy jak go przygotować pod druk na sitkach. Można również skorzystać z naszych trendów graficznych na 2012 ostatni rok.

Wystawa absolwentów z legendarnej pracowni prof. Leona Tarasewicza i Pawła Susida na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prezentowane są prace dyplomowe studentów ostatniego rocznika prowadzonego przez Leona Tarasewicza na Wydziale Malarstwa ASP. W wystawie uczestniczą: Radosław Jastrzębski, Justyna Kisielewicz, Aleksandra Kowalczyk, Grzegorz Kozera, Elżbieta Król i Zuzanna Ziółkowska.

Najnowsze prace Marii Szkop konstruują prywatną topografię artystki: ważne dla niej miejsca, zdarzenia, osoby. Topografia to „konfiguracja powierzchni uwzględniająca jej kształt oraz obecność i wzajemne położenie obiektów i punktów charakterystycznych". W ujęciu artystki „obecność" i „wzajemność" uwidacznia się dopiero wtedy, kiedy poszczególne „punkty i obiekty" naznaczone są osobistym doświadczeniem, jednostkowym przeżyciem. Dopiero to buduje ich „charakterystyczność" - wcześniej były to anonimowe, zupełnie nie-specjalne pejzaże, przedmioty czy zjawiska. Szkop nie interesują zdarzenia istotne w perspektywie zbiorowej: ważne dla określonej grupy, społeczności czy narodu. W jej pracach nie znajdziemy ilustracji wielkich idei i patetycznych teorii - to katalog elementarnych obserwacji i przeżyć. Szkop wychodzi z założenia, że komplikacja najprostszych spraw i zjawisk, naddawanie im piętrowych znaczeń, redukuje nie tylko twórczość, ale i samo życie, które przestają istnieć „same w sobie", a stają się interpretacją, czymś „poza sobą". I zauważa, że taki dystans jest tyleż bezpieczny, co nieprawdziwy.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zaprasza na organizowane przez Zespół Analizy Ruchów Społecznych seminarium poświęcone ruchowi Occupy Wall Street. Przez dwa miesiące wydawał się on niemal nową siłą w amerykańskiej polityce: chciał równości i sprawiedliwości, darmowej edukacji, służby zdrowia dla wszystkich i opodatkowania najbogatszych. Był odpowiedzią na europejski ruch Oburzonych i Arabską Wiosnę: amorficzny, antypolityczny, nieufny wobec liderów i programów, tworzący alternatywne społeczeństwo w samym centrum nowojorskiej dzielnicy finansowej. Gdzie po pół roku jest ruch Occupy Wall Street?