Wystawy

Na ekspozycji zaprezentowane zostaną prace pochodzące z przełomu lat 50. i 60., które zapoczątkowały późniejsze eksperymenty artysty w dziedzinie fotografii intermedialnej i postmedialnej. Wojnecki uważany za twórcę tzw. fotograficznej neoawangardy, jest także animatorem i teoretykiem fotografii, autorem kilkudziesięciu artykułów i dłuższych tekstów z teorii fotografii, oraz redaktorem wydawnictw zbiorowych z tej dziedziny. Artysta uznawany jest również za prekursora wątku technologicznego w fotografii. Jako fizyk interesował się bowiem wykorzystaniem jej aspektu naukowo-technicznego. Eksperymentował z medium, włączając w proces powstawania zdjęcia różne urządzenia techniczne.

Marta Deskur we wczesnym okresie twórczości realizowała prace malarskie, od lat 90. zajmuje się fotografią i sztuką wideo. Tworzy instalacje multimedialne, najczęściej w formie figuralnych kompozycji fotograficznych. Urodziła się w 1962 roku w Krakowie.

Muzeum Sztuki Zdeponowanej Roberta Kuśmirowskiego to dość kontrowersyjny pomysł na archiwizację sztuki współczesnej. Artysta gromadzi dzieła znanych i mniej znanych twórców, by poddać je w dalszej kolejności zniszczeniu i finalnie spaleniu, oczywiście wcześniej skrupulatnie je opisując. Złożone do urn, prezentowane są publiczności w specjalnie do tego przygotowanych gablotach. Celem Kuśmirowskiego jest jak sam to określa: „prowadzenie usług publicznych na rzecz sztuki, polegające na uruchomieniu kompleksowego recyclingu w zakresie likwidacji i komasowania sztuki z prac niechcianych i nikomu niepotrzebnych”.

Cykl „Twarze", to ponadnaturalnej wielkości malarskie wizerunki współczesnych celebrytów - sław scen operowych, znanych aktorek i piosenkarek. Wśród prezentowanych na wystawie obrazów są między innymi portrety takich osobowości scenicznych jak światowej sławy tenor Piotr Beczała, znakomita reżyserka i aktorka libańska Nadine Labaki, słynne diwy operowe Anna Netrebko, Renée Fleming i Adrianne Pieczonka, a także popularna piosenkarka Feist.

Wystawa ALEXANDER ANDRZEJ ŁABINIEC - "TEATR MÓJ WIDZĘ...". Lalki i scenografie to prezentacja zaprojektowanych do spektakli teatralnych lalek oraz fragmentów scenografii jest próbą zilustrowania niezwykłej wizji teatru lalek, jaką stworzył Alexander Andrzej Łabiniec, realizując w polskich teatrach, głównie lalkowych, około 200 scenografii i reżyserując ponad 50 widowisk teatralnych.

Wystawa "DIK. Archiwum próbuje" ustalić miejsce magazynu we współczesnym pejzażu kulturowym. A jest to nieoczywista lokalizacja: „DIK" nie jest ani tradycyjnym magazynem o sztuce, ani tak modnym ostatnio art-zinem; wychodzi też poza obszar zrytualizowanego już self-publishingu, posiadając stałe i szerokie grono odbiorców oraz sieć dystrybucji obejmującą niemal cały glob.

Zapraszamy na wystawę opowiadającą o różnych obliczach europejskiej kultury i jej najbardziej popularnym sporcie – piłce nożnej. Ekspozycja „Only a game?” obejmie ponad sto przedmiotów związanych z futbolem. W tym między innymi udostępnione przez Narodowe Muzeum Piłki Nożnej w Manchesterze oryginalne przedmioty należące do takich legend piłki jak: Wayne Rooney, "Cesc" Fàbregas (Arsenal FC), Sir Bobby Charlton (Manchester United), „Kaká” (AC Milan), Steven Gerrard (Liverpool FC), Iker Casillas (koszulka reprezentacji Hiszpanii z UEFA EURO 2008), Leo Messi (FC Barcelona) i Cristiano Ronaldo (Real Madryt), Lilian Thuram (FC Barcelona), David Beckham, Petr Czech czy Zinedine Zidane.

Dwie wystawy i pochód na 1 maja czyli impreza "OUT OF STH vol.3" już po raz kolejny atakuje dolnośląską stolicę...

Wystawa "Za żelazną kurtyną, SZTUKA OFICJALNA I NIEZALEŻNA W ZWIĄZKU RADZIECKIM I POLSCE. 1945 -1989. 
PRACE Z KOLEKCJI PIOTRA NOWICKIEGO" zaprezentuje najważniejsze zjawiska artystyczne w dwóch krajach byłego bloku komunistycznego. Ekspozycja oraz towarzyszące jej publikacje mają na celu pokazanie złożoności zjawisk artystycznych w kontekście politycznym w Polsce i Związku Radzieckim. Na wystawie zostaną zaprezntowane dzieła sztuki najwybitniejszych artystów polskich i rosyjskich związanych zarówno z nurtem sztuki oficjalnej jak i nurtem sztuki niezależnej w latach 1945-1989.

Wystawa „TOTAL AREA” nawiązuje do problemów architektury i jej duchowej oraz intelektualnej roli w kształtowaniu percepcji odbioru aglomeracji miejskiej. Zwłaszcza tej, która zaistniała historycznie jako koncepcja urbanistyczna w systemach totalitarnych tj. faszyzmu czy komunizmu.

Jean-Claude Sevellec (1945) urodził się i mieszka w Bretanii. Już w 1963 roku na dobre zajął się czarno-białą fotografią i pracą w ciemni. W 1985 roku jury Międzynarodowego Biennale Fotografii w Nancy przyznało mu nagrodę za oryginalność prac.

Gry towarzyszą ludziom od wieków. Nie mają jednej ojczyzny. Nie można umieścić początków idei gry w żadnym konkretnym miejscu, ani czasie. Mają jednak zadziwiająco zbliżone formy. Były częścią rytuałów i obrzędów religijnych. Traktowano je z ogromną powagą, choć podobnie jak dziś dostarczały wielu emocji. Rzuty kośćmi informowały o woli bogów, piłka była odwzorowaniem wędrówki Słońca, wygrana w tabula stawała się probierzem lojalności wobec władcy. Poznawanie różnych gier jest wspaniałą podróżą po ludzkiej wyobraźni i uniwersalnej potrzebie sprawdzania swoich możliwości. Na taką wyprawę pragnie zaprosić wszystkich wielbicieli sportu i rywalizacji Muzeum Archeologiczne w Poznaniu, dzięki nowej wystawie p.t. Magia gry – sztuka rywalizacji.

W „Zamku” od kilku już lat wystawa World Press Photo ma swoją polską premierę – poznańska publiczność może oglądać najlepsze prasowe fotografie świata zaledwie tydzień po światowej premierze w Oude Kerk w Amsterdamie. W tym roku jesteśmy drugim miastem na świecie, do którego trafia ta ekspozycja.

Marek Luzar od czasów studiów malarskich w krakowskiej ASP zajmował się rysowaniem i malowaniem krajobrazów, ludzi, martwych natur. Robił filmy. To co robił było świetne lub gorsze, dobre lub średnie. Tak jak w życiu i w twórczości wszystkich malarzy. Jedno było wiadome od początku. Luzar nie udawał. Był sobą. Ryzykował po prostu tym, że malował prawdziwie to, co go wzruszało, to co go zachwycało, a także to, co przejmowało grozą.

Wystawa uświetniająca Jubileusz 70-lecia urodzin artysty podczas której zobaczymy prace z zakresu: malarstwa sztalugowego, „chorągwie”, techniki papierowe, rzeźba ceramiczna i ceramiczne kolaże. Część prac w ekspozycji powstała na Międzynarodowych Warsztatach Artystycznych Myślenice-Zarabie prezentowanych na trzech indywidualnych wystawach w Muzeum Regionalnym „Dom Grecki” i w Myślenickim Ośrodku Kultury i Sportu.

Wystawa uświetniająca Jubileusz 70-lecia urodzin artysty podczas której zobaczymy prace z zakresu: malarstwa sztalugowego, „chorągwie”, techniki papierowe, rzeźba ceramiczna i ceramiczne kolaże. Część prac w ekspozycji powstała na Międzynarodowych Warsztatach Artystycznych Myślenice-Zarabie prezentowanych na trzech indywidualnych wystawach w Muzeum Regionalnym „Dom Grecki” i w Myślenickim Ośrodku Kultury i Sportu.

Wystawa „Ćwiczenia z ukrycia” to prezentacja najnowszych, zrealizowanych w ciągu ostatnich dwóch lat kolaży Beaty Wilczek, a także pokaz prac inspirowanych ubiorem, powstałych przy współpracy z Michaliną Glurą, założycielką projektu modowego Schuhtütehemd. Kolaże Beaty Wilczek, zbudowane w oparciu o istniejące już obrazy, są połączeniem motywów pochodzących zarówno z autorskich sesji zdjęciowych, jak i całkowicie zapożyczonych z unikatowych i nieznanych szerzej wizualnych archiwów.

Wystawa „Ćwiczenia z ukrycia” to prezentacja najnowszych, zrealizowanych w ciągu ostatnich dwóch lat kolaży Beaty Wilczek, a także pokaz prac inspirowanych ubiorem, powstałych przy współpracy z Michaliną Glurą, założycielką projektu modowego Schuhtütehemd. Kolaże Beaty Wilczek, zbudowane w oparciu o istniejące już obrazy, są połączeniem motywów pochodzących zarówno z autorskich sesji zdjęciowych, jak i całkowicie zapożyczonych z unikatowych i nieznanych szerzej wizualnych archiwów.

O tym jak sąsiadujemy, jak się dogadujemy, bądź po prostu istniejemy obok siebie. Wystawa jest namiastką szerokiego tematu jakim jest relacja człowieka z rośliną, z roślinnością. Wspomnienia i obserwacje, w jakiejś części wspólne dla wielu osób, takie jak: fikus zataczający łuk przy suficie – podcinany bądź podwieszany przez swoich właścicieli, dziwnie rosnące drzewo – dopasowujące się do kształtu sąsiadującego budynku, mury pokryte roślinnym pnączem, bluszcz który przebił się z jednej strony kontaktu w ścianie na drugą, czy też wciąż i na nowo przycinane żywopłoty.. to zaledwie garstka przykładów na to jak wszechobecna jest relacja o której mowa. Przedstawiając prace kilku artystów, artystek przytaczamy wizualne anegdoty o tym nieustającym związku świata ludzkiego i roślinnego, o ich wzajemnych inspiracjach, a czasem potrzebie tolerancji.

O tym jak sąsiadujemy, jak się dogadujemy, bądź po prostu istniejemy obok siebie. Wystawa jest namiastką szerokiego tematu jakim jest relacja człowieka z rośliną, z roślinnością. Wspomnienia i obserwacje, w jakiejś części wspólne dla wielu osób, takie jak: fikus zataczający łuk przy suficie – podcinany bądź podwieszany przez swoich właścicieli, dziwnie rosnące drzewo – dopasowujące się do kształtu sąsiadującego budynku, mury pokryte roślinnym pnączem, bluszcz który przebił się z jednej strony kontaktu w ścianie na drugą, czy też wciąż i na nowo przycinane żywopłoty.. to zaledwie garstka przykładów na to jak wszechobecna jest relacja o której mowa. Przedstawiając prace kilku artystów, artystek przytaczamy wizualne anegdoty o tym nieustającym związku świata ludzkiego i roślinnego, o ich wzajemnych inspiracjach, a czasem potrzebie tolerancji.