Wystawy

Na swojej najnowszej wystawie w Miejscu Projektów Zachęty zatytułowanej Dzikie/Wild Małgorzata Jabłońska i Piotr Szewczyk zaprezentują prace stworzone specjalnie z myślą o tym pokazie oraz wcześniejsze projekty. Wszystkie łączy „przyrodniczy” temat. Wcześniejsze historie Jabłońskiej, realizowane samodzielnie – a z czasem wspólnie z Piotrem Szewczykiem – rozgrywały się przeważnie w scenerii miejskiej. Inspirowane były indywidualnymi doświadczeniami artystki wynikającymi z codziennej egzystencji albo z pełnionych wtedy przez nią społecznych ról, np. nauczycielki szkolnej. Prace z tamtego okresu mają przeważnie formę komiksu czy interaktywnej gry i nazywane są przez artystkę komputerowymi bądź animowanymi historiami. Znakiem rozpoznawczym Małgorzaty Jabłońskiej stały się zgeometryzowane postacie bohaterów, ciepło-ironiczny styl narracji i wyostrzony zmysł obserwacji otaczającej rzeczywistości.

Na swojej najnowszej wystawie w Miejscu Projektów Zachęty zatytułowanej Dzikie/Wild Małgorzata Jabłońska i Piotr Szewczyk zaprezentują prace stworzone specjalnie z myślą o tym pokazie oraz wcześniejsze projekty. Wszystkie łączy „przyrodniczy” temat. Wcześniejsze historie Jabłońskiej, realizowane samodzielnie – a z czasem wspólnie z Piotrem Szewczykiem – rozgrywały się przeważnie w scenerii miejskiej. Inspirowane były indywidualnymi doświadczeniami artystki wynikającymi z codziennej egzystencji albo z pełnionych wtedy przez nią społecznych ról, np. nauczycielki szkolnej. Prace z tamtego okresu mają przeważnie formę komiksu czy interaktywnej gry i nazywane są przez artystkę komputerowymi bądź animowanymi historiami. Znakiem rozpoznawczym Małgorzaty Jabłońskiej stały się zgeometryzowane postacie bohaterów, ciepło-ironiczny styl narracji i wyostrzony zmysł obserwacji otaczającej rzeczywistości.

Wystawaindywidualna Polowanie Angeliki Markul stanowi rozwinięcie wątków podejmowanych przez artystkę niemalże od początku jej kariery artystycznej. Za pomocą oszczędnych środków i gestów Markul buduje wyjątkowe sytuacje rzeźbiarskie i audiowizualne – enigmatyczne, wielowymiarowe, niepoddające się jednoznacznym interpretacjom i intrygujące sposobem wykonania. Bez epatowania makabrą i grą na emocjach widzów artystka, poprzez ucieczkę do świata natury, pokazuje emocjonalne i egzystencjalne stany człowieka, w szerszym zaś ujęciu – kondycję człowieka z jego pragnieniami, lękami i słabościami.

Wystawaindywidualna Polowanie Angeliki Markul stanowi rozwinięcie wątków podejmowanych przez artystkę niemalże od początku jej kariery artystycznej. Za pomocą oszczędnych środków i gestów Markul buduje wyjątkowe sytuacje rzeźbiarskie i audiowizualne – enigmatyczne, wielowymiarowe, niepoddające się jednoznacznym interpretacjom i intrygujące sposobem wykonania. Bez epatowania makabrą i grą na emocjach widzów artystka, poprzez ucieczkę do świata natury, pokazuje emocjonalne i egzystencjalne stany człowieka, w szerszym zaś ujęciu – kondycję człowieka z jego pragnieniami, lękami i słabościami.

Można powiedzieć, że głównym przedmiotem zainteresowania Anety Grzeszykowskiej są zmysły—zwłaszcza spojrzenie i jego (prze)moc—czy ogólniej zmysłowość ciała, jego autonomia wobec tego, co zwykliśmy nazywać „ja”, jego sposoby i formy bycia w świecie. Lecz na tym nie koniec. Zwłaszcza w ostatnich latach istotne miejsce w imaginarium artystki zajmuje czas jako kategoria tyleż centralna dla naszego doświadczenia co płynna i nieuchwytna. Interesują ją zwłaszcza momenty, w których ulegają zawieszeniu wyraźne granice między teraźniejszością a czasem przeszłym ukazując, jak te czasowości zamieszkują siebie nawzajem.

Można powiedzieć, że głównym przedmiotem zainteresowania Anety Grzeszykowskiej są zmysły—zwłaszcza spojrzenie i jego (prze)moc—czy ogólniej zmysłowość ciała, jego autonomia wobec tego, co zwykliśmy nazywać „ja”, jego sposoby i formy bycia w świecie. Lecz na tym nie koniec. Zwłaszcza w ostatnich latach istotne miejsce w imaginarium artystki zajmuje czas jako kategoria tyleż centralna dla naszego doświadczenia co płynna i nieuchwytna. Interesują ją zwłaszcza momenty, w których ulegają zawieszeniu wyraźne granice między teraźniejszością a czasem przeszłym ukazując, jak te czasowości zamieszkują siebie nawzajem.

Wystawa nawiązuje do idei podróży. Chodzi o podwójne znaczenie tego terminu. Z jednej strony jest to podróż psychodeliczna, uruchamiana przy wspomaganiu substancji psychoaktywnych, którą można odbyć nie ruszając się z miejsca. Z drugiej strony jest to podróż w zaświaty, ostateczna, domniemana wędrówka, której przebieg opisuje szereg mitów pod różnymi przebraniami. Nie chodzi tutaj zatem o turystykę, ani też o podróż służbową albo o wyprawę wyczynową. W obydwu wariantach ciało pozostaje unieruchomione albo przestaje mieć większe znaczenie a rzeczywistym napędem tej podróży staje się umysł. W realizacji artystycznej uwidoczni się również nawiązanie do twórczości i życia Williama S. Burroughsa, a w szczególności jego „Zachodniej krainy”, gdzie pojawiają się wątki eschatologiczne. W trakcie wystawy artysta zaprezentuje integralną realizację przestrzenną składającą się z obiektów i akwareli.

Wystawa nawiązuje do idei podróży. Chodzi o podwójne znaczenie tego terminu. Z jednej strony jest to podróż psychodeliczna, uruchamiana przy wspomaganiu substancji psychoaktywnych, którą można odbyć nie ruszając się z miejsca. Z drugiej strony jest to podróż w zaświaty, ostateczna, domniemana wędrówka, której przebieg opisuje szereg mitów pod różnymi przebraniami. Nie chodzi tutaj zatem o turystykę, ani też o podróż służbową albo o wyprawę wyczynową. W obydwu wariantach ciało pozostaje unieruchomione albo przestaje mieć większe znaczenie a rzeczywistym napędem tej podróży staje się umysł. W realizacji artystycznej uwidoczni się również nawiązanie do twórczości i życia Williama S. Burroughsa, a w szczególności jego „Zachodniej krainy”, gdzie pojawiają się wątki eschatologiczne. W trakcie wystawy artysta zaprezentuje integralną realizację przestrzenną składającą się z obiektów i akwareli.

Wystawa nawiązuje do idei podróży. Chodzi o podwójne znaczenie tego terminu. Z jednej strony jest to podróż psychodeliczna, uruchamiana przy wspomaganiu substancji psychoaktywnych, którą można odbyć nie ruszając się z miejsca. Z drugiej strony jest to podróż w zaświaty, ostateczna, domniemana wędrówka, której przebieg opisuje szereg mitów pod różnymi przebraniami. Nie chodzi tutaj zatem o turystykę, ani też o podróż służbową albo o wyprawę wyczynową. W obydwu wariantach ciało pozostaje unieruchomione albo przestaje mieć większe znaczenie a rzeczywistym napędem tej podróży staje się umysł. W realizacji artystycznej uwidoczni się również nawiązanie do twórczości i życia Williama S. Burroughsa, a w szczególności jego „Zachodniej krainy”, gdzie pojawiają się wątki eschatologiczne. W trakcie wystawy artysta zaprezentuje integralną realizację przestrzenną składającą się z obiektów i akwareli.

Przekrojowa wystawa 100 Lat Plakatu Rosyjskiego. Pokażemy wybór 122 najbardziej reprezentatywnych dzieł ze stuletniej historii tej dziedziny sztuki w Rosji. Wystawa eksponowana będzie w Biurze Wystaw Artystycznych (plakat reklamowy i kulturalny) oraz w Muzeum Karkonoskim (plakat propagandowy i społeczny). Plakaty pochodzą ze zbiorów Biblioteki Narodowej w Moskwie, zostały nam udostępnione przez art. pl. Jacka Wolffa. Wyboru prac dokonała Agata Saraczyńska. Na wystawie zgromadzono plakaty przekrojowo ukazujące dzieje tej dyscypliny sztuki, od secesyjnych początków, poprzez czasy rewolucji i wojny, trudy budowy socjalizmu, podbój kosmosu, aż po czasy pierestrojki. Zebrane plakaty stanowią wybór o różnorodnej tematyce, zaprezentujemy plakaty reklamowe, kulturalne, agitacyjne, wojenne, społeczne... Pochodzą one z różnych lat i są dziełami wielu autorów, od secesyjnych plakatów Taburina, Ponomarenki czy Kalmansona poprzez konstruktywistyczne prace Lisickiego, Rodczenki, Majakowskiego, do socrealistycznych plakatów Chudowa, Sawostiuka czy Uspienskiego. Jest to zbiór plakatów intrygujących, niejednokrotnie klasycznie pięknych, czasem prawdziwie groźnych. Prace prezentowane na wystawie zaopatrzone są w metryczki z tłumaczeniami tekstów znajdujących się na plakatach dla osób nie znających języka rosyjskiego. Wystawa poza swoimi walorami artystycznymi spełnia również rolę edukacyjną. Jest ona dla młodego pokolenia znakomitą lekcją historii, polityki, kultury i propagandy minionej epoki.

Przekrojowa wystawa 100 Lat Plakatu Rosyjskiego. Pokażemy wybór 122 najbardziej reprezentatywnych dzieł ze stuletniej historii tej dziedziny sztuki w Rosji. Wystawa eksponowana będzie w Biurze Wystaw Artystycznych (plakat reklamowy i kulturalny) oraz w Muzeum Karkonoskim (plakat propagandowy i społeczny). Plakaty pochodzą ze zbiorów Biblioteki Narodowej w Moskwie, zostały nam udostępnione przez art. pl. Jacka Wolffa. Wyboru prac dokonała Agata Saraczyńska. Na wystawie zgromadzono plakaty przekrojowo ukazujące dzieje tej dyscypliny sztuki, od secesyjnych początków, poprzez czasy rewolucji i wojny, trudy budowy socjalizmu, podbój kosmosu, aż po czasy pierestrojki. Zebrane plakaty stanowią wybór o różnorodnej tematyce, zaprezentujemy plakaty reklamowe, kulturalne, agitacyjne, wojenne, społeczne... Pochodzą one z różnych lat i są dziełami wielu autorów, od secesyjnych plakatów Taburina, Ponomarenki czy Kalmansona poprzez konstruktywistyczne prace Lisickiego, Rodczenki, Majakowskiego, do socrealistycznych plakatów Chudowa, Sawostiuka czy Uspienskiego. Jest to zbiór plakatów intrygujących, niejednokrotnie klasycznie pięknych, czasem prawdziwie groźnych. Prace prezentowane na wystawie zaopatrzone są w metryczki z tłumaczeniami tekstów znajdujących się na plakatach dla osób nie znających języka rosyjskiego. Wystawa poza swoimi walorami artystycznymi spełnia również rolę edukacyjną. Jest ona dla młodego pokolenia znakomitą lekcją historii, polityki, kultury i propagandy minionej epoki.

Kurator Szymon Piotr Kubiak, mówiąc o koncepcji wystawy wskazuje na wzmożone zainteresowanie historycznymi początkami kolekcjonerstwa i wystawiennictwa – zarówno na polu badań naukowych, praktyk muzealnych, jak i projektów artystycznych. Kluczowa rola przypada w tej refleksji pojęciom kunst- i wunderkamer, czyli pierwszych nowożytnych przestrzeni opisania świata za pomocą zgromadzonych przedmiotów. Pośród szczególnie pięknych fragmentów raf koralowych, rzadkich gatunków motyli, krucyfiksów z kości słoniowej i drewnianych modeli ludzkich płodów, znajdowały się także obiekty o wyjątkowym, transgresyjnym charakterze (np. rogi jednorożca).

Kurator Szymon Piotr Kubiak, mówiąc o koncepcji wystawy wskazuje na wzmożone zainteresowanie historycznymi początkami kolekcjonerstwa i wystawiennictwa – zarówno na polu badań naukowych, praktyk muzealnych, jak i projektów artystycznych. Kluczowa rola przypada w tej refleksji pojęciom kunst- i wunderkamer, czyli pierwszych nowożytnych przestrzeni opisania świata za pomocą zgromadzonych przedmiotów. Pośród szczególnie pięknych fragmentów raf koralowych, rzadkich gatunków motyli, krucyfiksów z kości słoniowej i drewnianych modeli ludzkich płodów, znajdowały się także obiekty o wyjątkowym, transgresyjnym charakterze (np. rogi jednorożca).

„Klitoridektomia to projekt interdyscyplinarny obejmujący: videopoezję, wiersze w formie drukowanej oraz grafiki (kolografie). Klitoridektomia to słowo-klucz i tytuł jednego z wierszy, bezpośrednio nawiązujący do brutalnego afrykańskiego „rytuału”. Tekst ten zwraca uwagę na okrucieństwo oraz upokorzenie wynikające z tego zabiegu, efekt bezrefleksyjnie przyjmowanej ideologii. Jednak klitoridektomia ewokuje wszelkie negatywne zjawiska towarzyszące patriarchalnej kulturze: przemoc, hierarchizację, nadużywanie władzy (wobec kobiety, Innego, ciała, nieopisanego/nieoswojonego). Na gruncie europejskim jest to przemoc niejednokrotnie bardziej zawoalowana i nie zawsze przybierająca formę bezpośredniego przymusu. Czasem nie staje się tak oczywista, a często jest wręcz ukryta.

„Klitoridektomia to projekt interdyscyplinarny obejmujący: videopoezję, wiersze w formie drukowanej oraz grafiki (kolografie). Klitoridektomia to słowo-klucz i tytuł jednego z wierszy, bezpośrednio nawiązujący do brutalnego afrykańskiego „rytuału”. Tekst ten zwraca uwagę na okrucieństwo oraz upokorzenie wynikające z tego zabiegu, efekt bezrefleksyjnie przyjmowanej ideologii. Jednak klitoridektomia ewokuje wszelkie negatywne zjawiska towarzyszące patriarchalnej kulturze: przemoc, hierarchizację, nadużywanie władzy (wobec kobiety, Innego, ciała, nieopisanego/nieoswojonego). Na gruncie europejskim jest to przemoc niejednokrotnie bardziej zawoalowana i nie zawsze przybierająca formę bezpośredniego przymusu. Czasem nie staje się tak oczywista, a często jest wręcz ukryta.

Wystawa Sztuczność prezentuje prace trojga artystów: Karoliny Breguły, Michała Jelskiego i Krzysztofa Pijarskiego. Każde z nich, w odmienny i specyficzny dla siebie sposób, podejmuje dialog z istniejącymi obiektami sztuki. W swoich realizacjach korzystają z fotografii, rezygnując jednak z jej podstawowej funkcji – rejestrowania i dokumentowania rzeczywistości taką, jaką jest. Na tematy swoich prac wybierają istniejące fotografie (Jelski), gesty artystyczne (Breguła) czy przestrzeń muzeum (Pijarski). Realizacje łączy to, że są zbudowane wokół już istniejących i funkcjonujących w uznanym kanonie dzieł sztuki lub wokół miejsc do celebracji sztuki przeznaczonych. Sztuczność nie pokazuje więc niczego z poza świata wytworzonego. Jest reakcją na ten świat, dostarcza jego nowych obrazów.

Wystawa Sztuczność prezentuje prace trojga artystów: Karoliny Breguły, Michała Jelskiego i Krzysztofa Pijarskiego. Każde z nich, w odmienny i specyficzny dla siebie sposób, podejmuje dialog z istniejącymi obiektami sztuki. W swoich realizacjach korzystają z fotografii, rezygnując jednak z jej podstawowej funkcji – rejestrowania i dokumentowania rzeczywistości taką, jaką jest. Na tematy swoich prac wybierają istniejące fotografie (Jelski), gesty artystyczne (Breguła) czy przestrzeń muzeum (Pijarski). Realizacje łączy to, że są zbudowane wokół już istniejących i funkcjonujących w uznanym kanonie dzieł sztuki lub wokół miejsc do celebracji sztuki przeznaczonych. Sztuczność nie pokazuje więc niczego z poza świata wytworzonego. Jest reakcją na ten świat, dostarcza jego nowych obrazów.

Wystawa Sztuczność prezentuje prace trojga artystów: Karoliny Breguły, Michała Jelskiego i Krzysztofa Pijarskiego. Każde z nich, w odmienny i specyficzny dla siebie sposób, podejmuje dialog z istniejącymi obiektami sztuki. W swoich realizacjach korzystają z fotografii, rezygnując jednak z jej podstawowej funkcji – rejestrowania i dokumentowania rzeczywistości taką, jaką jest. Na tematy swoich prac wybierają istniejące fotografie (Jelski), gesty artystyczne (Breguła) czy przestrzeń muzeum (Pijarski). Realizacje łączy to, że są zbudowane wokół już istniejących i funkcjonujących w uznanym kanonie dzieł sztuki lub wokół miejsc do celebracji sztuki przeznaczonych. Sztuczność nie pokazuje więc niczego z poza świata wytworzonego. Jest reakcją na ten świat, dostarcza jego nowych obrazów.

Indywidualna wystawa Kamila Kuskowskiego „Szczęście w nieszczęściu” podejmuje temat zjawiska zwanego zabobonnością. Składające się na tę ekspozycję prace malarskie, wideo, obiekty i instalacje odnoszą się do występujących w kulturze współczesnej wierzeń i praktyk opartych na przekonaniu o istnieniu nadprzyrodzonych mocy, które mogą sprowadzić nieszczęście bądź przeciwnie – uchronić od zła.

Indywidualna wystawa Kamila Kuskowskiego „Szczęście w nieszczęściu” podejmuje temat zjawiska zwanego zabobonnością. Składające się na tę ekspozycję prace malarskie, wideo, obiekty i instalacje odnoszą się do występujących w kulturze współczesnej wierzeń i praktyk opartych na przekonaniu o istnieniu nadprzyrodzonych mocy, które mogą sprowadzić nieszczęście bądź przeciwnie – uchronić od zła.