Wystawy

Tematem wystawy jest twórczość trzech artystek, pionierek polskiej sztuki kobiet: Ewy Partum, Natalii Lach-Lachowicz i zmarłej w 1999 r. Marii Pinińskiej-Bereś. Okres ich działalności artystycznej przypada na drugą połowę XX wieku i na początek roku 2000. Wszystkie od lat 70. łączyły podobne poszukiwania, w których dostrzec wyraźne intuicje feministyczne lub identyfikację z feminizmem, chociaż w takiej konfiguracji ich prace zostaną ze sobą zestawione po raz pierwszy.

Wystawa składa się z prac dwóch rówieśników (Zygmunt Rytka urodził się 11, a Krzysztof Wojciechowski 13 marca), co ma odniesienie w tytule. Zawiera wątki biograficzne uzewnętrznione w postaci fotografii i obiektów przestrzennych. Autorzy prezentują przemyślenia na temat dotychczasowych swoich dokonań, a także również relacji wzajemnych, obejmujących również obszar sztuki. Przy realizacji projektu nawiązano współpracę z Fundacją In Situ - Laboratorium Kultury w Sokołowsku, w wyniku której wystawa (rozbudowana) zostanie zaprezentowana także w siedzibie Fundacji na Dolnym Śląsku. W czasie jej trwania odbędzie się sympozjum, którego tematem będzie sztuka wizualna lat 70.i jej znaczenie dla rozwoju mediów i rejestracji obrazu.

Grupa artystyczna Twożywo na swój warsztat wzięła czternaście publikacji autorstwa rumuńskiego filozofa, teoretyka nihilizmu i eseisty, Emila Ciorana. Wykorzystując fragmenty publikacji Ciorana, Mariusz Libel i Krzystof Sidorek stworzyli nowe dzieło - własną kolekcję grafik, która opublikowana została w postaci książki-albumu. Autorzy tej publikacji sami zadbali o jej wygląd.

Wystawa będzie prezentować zarówno najnowsze jak i wcześniejsze, dobrze znane prace Natalii LL. Można będzie zobaczyć obiekty z prywatnych zbiorów artystki, oraz z kolekcji Muzeum Narodowego. Kurator wystawy - Adam Sobota, tłumaczy że celem ekspozycji jest ukazanie ciągłości rozwoju pewnych wątków w twórczości Natalii LL. Wystawę rozpoczną prace z lat 70-tych, jest to twórczość związana z działalnością grupy twórczej Galeria Permafo, której artystka była współzałożycielką, Jej prace z tego okresu Górna Odra – rejestracja permanentna 10-18 czerwca 1970 – 250 metrów drogi (1971) opierają się na wykorzystaniu prostych obserwacji otoczenia dla wygenerowania nowych znaczeń i form.

Wspólna wystawa Oskara Dawickiego i Zbigniewa Warpechowskiego, ucznia i mistrza, opowiada o intensywnym dialogu pomiędzy teraźniejszością a przeszłością sztuki polskiej. Dialogu o silnie preposteryjnym charakterze, w którym do końca nie wiadomo czy to teraźniejszość cytuje przeszłość, czy też to obraz dawniejszy cytuje współczesny. Wystawa Warpechowski / Dawicki, polegająca głównie na konfrontacji prac tych dwóch artystów, wprowadza koncepcję wspólnego czasu, w którym różnice chronologiczne znikają i zostają zastąpione przez specyficzną symultaniczność obrazów. Wystawa ta tym samym stara się negocjować dominujące sposoby historyzacji i instytucjonalizacji polskiej sztuki awangardowej.

Wystawa Bodzianowski, Konieczny, Uklański, Warpechowski dotyczy bezpośrednich odwołań, kontynuacji i związków między artystami lat 70., a młodym pokoleniem twórców, którzy zaczynali swoją działalność w latach 90. Opowiada ona o pewnej szczególnej tradycji polskiej awangardy, biegnącej od artystów związanych z przełomem konceptualnym w sztuce lat 60. i 70. (jednakże o silnej egzystencjalnej proweniencji), takich jak Marek Konieczny czy Zbigniew Warpechowski, do ich uczniów, takich jak Piotr Uklański i Cezary Bodzianowski, definiujących w znacznej mierze kształt współczesnej sceny artystycznej.